Cikël poetik, shqip-italisht nga Mimoza Pulaj
RE E BARDHË
Rrëzohet si një re e bardhë. E ndritshme.
Pesëqind poezi, nuk dinë të fshehin xhelozinë.
E as gëzimi puthjet e tij.
Po nga doli gjithë kjo dritë? Shtratin ku e kishte?
Vallë ku i lante sytë?
Në se nga hënat e planeteve të tjerë qe shkundur,
përse nuk dëgjohen flautet, që asaj në të njëjtën gjuhë do i këndonin?
Oh, tani me gjithë këtë dritë, as gjumë… nuk mund të ketë!
Bëhu letër e me ëndrra më mbulo!
NUVOLA BIANCA
Cade come una nuvola bianca. Radiosa.
Cinquecento poesie non sanno come nascondere la gelosia.
Né la gioia i suoi baci.
Da dove viene tutta questa luce? Dove aveva il letto?
Dove mai lavava gli occhi?
Se dalle lune di altri pianeti si è scosso
perché non si sentono i flauti , che le canterebbero nella stessa lingua?
Oh, ora con tutta questa luce nemmeno sonno… si può avere!
Sii una lettera e coprimi di sogni!
————————————-
DI KU T’I GJEJ
(Vargjeve)
Qartësia, mbas portave të heshtjes i mbështjell. TË PADUKSHËM.
Që nga krijimi i botës.
I lëkunden qiellit të gjysmë natës. Të gëzuar. Fitimtarë. Të trishtë.
Rrëshket nga Aurora një përkëdhelje hajdute. Cicërimë agimi!
E tinguj TË PADËGJUAR derdhen mbi mua. Si shi i florinjtë!
SO DOVE TROVARE
(Ai versi)
Chiarezza, dietro le porte del silenzio li avvolge. Invisibili.
Fin dalla creazione del mondo.
Al cielo della metà della notte oscillano. Allegri. Vittoriosi. Tristi.
Scivola dalla Aurora una carezza furtiva. Cinguettìo d’alba!
E suoni inauditi si riversano su di me. Come pioggia dorata!
—————————————————————
FJALA DHE HESHTJA
Spostohet një vazo me lule.
DHE NUK PREKEN. AS ERËZIMI. AS NGJYRAT.
Dhe ishte vetëm një fjalë (oh…vetëm nje!?) që prishi qetësinë.
E sjellshme në skaj. Hijerëndë. POR DUHEJ!
***
Këlthet… pa bërë asnjë pyetje.
Prek ngjyresa, erëmime e tinguj. Pa lëvizur.
Përqesh: o fjalë gungaçe,
bishtprera, krahëthyera,
E GJITHË FRYMA JUAJ NUK BËN DOT ZHURMËN TIME !
Në atë moment (oh …vetëm një!?) kur jam varri…
Heshtja. KUR S’DUHET!
LA PAROLA E IL SILENZIO
Si sposta un vaso di fiori.
E NON VENGONO TOCCATE. NÈ IL PROFUMO. NÉ I COLORI.
Ed era solo una parola(oh…solo una?) che disturbò il silenzio.
Gentile al limite. Pesante. Ma necessaria!
Grida… senza fare domande.
Tocca i colori, i profumi e i suoni. Senza muoversi.
Schernisce: o parole gobba,
coda tagliata, ali spezzate,
TUTTO IL VOSTRO RESPIRO NON PUÒ FARE IL MIO RUMORE!
In quel momento(oh…solo uno?) quando sono la tomba…
Il silenzio. Quando non necessario.
————————————–
VITET ME TY
Më pëshpërisin. Me ngrohtësi:
je mikesha më e rëndësishme!
Oh… me hare buzëqeshin pesëdhjetë ylbere
NGA KRAHËT E TUA: SHTËPIA IME!
E nëse një ditë
hap portën e një rruge të vështirë,
si dhuratë më presin
pesëdhjetë këmbë me zero mbrapa… pambarim!
GLI ANNI CON TE
Mi sussurrano. Calorosamente:
sei l’amica più importante!
Oh… con gioia sorridono cinquanta arcobaleni
DALLE TUE BRACCIA: LA MIA CASA!
E se un giorno
apro la porta di un percorso difficile,
come regalo mi aspettano
cinquanta piedi con dietro… infiniti zeri!
———————————————–
MASKA COVID- 19
E vërteta sot…me të? Më në fund!
Oh, ç’trishtim e ç’frikë shpërndan!… Për të të mbrojtur.
Me të gjitha fytyrat që mbi lëkurë ke veshur.
E po aq herë në palaço të kthejnë. O njeri!
7 miliard sot. E njëjta shpresë: DO TË SHKOJË GJITHÇKA MIRË!
E askush nuk ka nevojë për pasqyrë. Për ta hequr. Gjë e rrallë!
DASHURIA NUK NGJAN, POR ËSHTË:
SHPIRT MBI FYTYRË. O NJERI!
MASCHERA COVID -19
La verità oggi… con lei? Infine!
Oh, che tristezza e paura distribuisce!… Per proteggerti.
Con tutti i volti che hai indossato.
E altrettanto in pagliaccio ti trasforma. O uomo!
Oggi sette miliardi. La stessa speranza: andrà tutto bene!
E nessuno ha bisogno di specchio. Per rimuoverla. Cosa rara!
L’amore non sembra ma lo è: anima sul viso. O uomo!