Albspirit

Media/News/Publishing

Cikël poetik, shqip-italisht nga Mimoza Pulaj

Cikël poetik shqip-italisht nga Mimoza Pulaj - Albspirit

GRUA

 

A e shikon flakën?

Kalëruar mbi erë? Mbi ëndrra?

 

VESHUR… ME VETEN TIME.

 

Është ajo që ndjej brënda. Rrezatuese. Pa formë.

AJO QË JAM E KURRË NUK RRITET.

Nuk di sa herë do të doja,

për të VALLËZUAR me këtë flakë, të rilindja GRUA!

 

 

  

 

DONNA

 

Vedi la fiamma?

Cavalcante sopra il vento? Sopra i sogni?

 

VESTITA… DI ME.

 

È  quella che sento dentro. Radiosa. Senza forma.

QUELLA  CHE SONO  E CHE NON  CRESCE MAI.

Per BALLARE con questa fiamma,

non so quante volte vorrei rinascere DONNA!

———————————————–

 

BUKURIA

 

Eshtë fare pranë. Dhe kaq e shpeshtë!

Ndoshta për këtë nuk e gjejmë dot.

Ku je? Pse s’del? Përse më rri në fund të honit?

 

Oh, kur shenjë bën,

dëshira të largëta psheretijnë…

Në të çdo flakë rrëshket. Dhe vdes. Në qiell.

 

  

LA  BELLEZZA

 

È molto vicino. Così frequente!

Forse per questo non riusciamo a trovarla.

Dove sei? Perche non esci? Perche stai in fondo all’abisso?

 

Oh, quando il segno lo fa,

desideri lontani sospirano…

In  lei ogni fiamma scivola. E muore. In cielo.

————————————————-

 

MALL NË  KARANTINË

(NIPÇES)

 

Mengjesi del nga varka e ëndrrave.

Gëzimi mbledh të gjitha buzëqeshjet e mureve.

Dhe mbi foton tënde bie. Krahëhapur. Nga malli.

 

E s’është gëzimi

i një gjysheje budallaqe

që ju beson mrekullive…

Por nëse ajo zgjat dorën

duke ecur ngadalë, AI BËHET FLUTUR!

 

Oh,  jashtë kësaj fotoje, çdo gjë është normale!

 

  

 

NOSTALGIA IN QUARANTENA

  

Il mattino esce  dalla barca dei sogni.

La gioia raccoglie tutti i sorrisi dei muri.

E cade sulla tua foto. A braccia aperte. Dalla nostalgia.

 

E non è la gaiezza

di una nonna sciocca

che crede nei miracoli…

Ma se la nonna allunga la mano

camminando lentamente,

LA GIOIA DIVENTA UNA FARFALLA!

 

Oh, al di fuori di questa foto, è tutto normale!

——————————————————–

 

RRËZIMI

 

Mos u trishto pse u shëmbe! Bisk i gjelbër!

 

Të kalosh orët

duke kujtuar fatin e keq,

është  BIJË E VDEKJES.

Do të na e shesësh PËR JETË?

 

Rrëzohen dhe qartësitë. Në një moment.

Mjaft u dridhe! A e gjunjëzon dot DIELLIN… pranë teje? Në tokë.

Dhe do të rritesh… për ditë.

 

 

LA  CADUTA

 

Non essere triste se collassi! Verde germoglio!

Trascorrere ore

a ricordare sfortuna

è FIGLIA DELLA MORTE.

Ce la venderai  per LA VITA?

 

Cadono anche le chiarezze. In un momento.

Basta tremare! Puoi mettere in ginocchio IL SOLE, accanto a te? Sulla terra.

E crescerai… ogni giorno.

—————————–

 

NË TRE KOHË

 

Nata hap dritare të gjelbra.

TË GJITHA QESHIN. DHE TË VDEKURA.

Që nuk fshehin një fytyrë. Por  hone.

 

Vërtet beson se nuk lodhet nata

me lodhjen që di të japë fshehja e boshit?

 

Oh, sa më i dendur të jetë ai,

aq më shumë

pikturon ëndrrat e tua.

E BRËNDA VETES  I MBAN. NË TRE KOHË. TË GJALLA.

Të gatshme, të gjelbra për t’i hapur si dritare. Natën.

  

 

IN  TRE  TEMPI  

 

La notte apre finestre verdi.

TUTTE RIDONO. ANCHE  QUELLE MORTE.

Che non nascondono una faccia. Ma l’abisso.

 

Credi davvero che la notte non si stanchi

con la fatica che porta nascondere il vuoto?

 

Oh, più è denso,

tanto più

dipinge i tuoi sogni.

LI  TIENE  DENTRO  DI  SÈ. IN TRE TEMPI. VIVI.

Verdi,  pronti per essere aperti come finestre. Di  notte.

——————————————————–

 

MË DO NJË BURRË

 

Është një burrë, me mua në karantinë.
Që nuk lexon poezi. Kurrë.
Por me tingujt e mia të vargjeve
ka mbushur jastëkun.
E poshtë tij ka lënë fjalët. Nga ana e zemrës.

 

Është një burrë që më do shumë. Në heshtje.
Heshtja e tij nuk i ngjan askujt.
Sa herë shpërndahem ëndrrash, në qiell,
1000 shkallë bëhet për të më zbritur. Në tokë.

 

UN  UOMO  MI  AMA

  

È un uomo con me in quarantena.

Che non legge le poesie. Mai.

Ma con i miei suoni di versi

ha riempito il cuscino.

E sotto di lui ha lasciato le parole. Dal lato del cuore.

 

È un uomo che mi ama molto. In silenzio.

Il suo silenzio non assomiglia a nessuno.

Quante volte mi disperdo con i sogni, nel cielo,

e si muta in 1000 gradini  per farmi scendere. Sulla terra.

 

Please follow and like us: