Katjusha Pogaci: ÇDO GRUA ËSHTË NJË KËSHTJELLË
Çdo grua është një kështjellë
Në kuptimin e thellë të fjalës,
Me shtatin në luftë e në erë
Dhe me bedenat te balli.
Kështjellë që mund ta forcosh
Po dite ta mbrosh nga sulmet,
Kështjellë që mund ta rrënosh
Një nga një po i hoqe gurët.
Çdo grua është një kështjellë
Kur fillon jetën me shpirt,
Po luftërat ia rrallojnë bedenat
I ftohin nurin e brishtë.
Në rastin më të mirë mbahet
Kështjella si zonjë e rëndë,
Ndryshe gurë-gurë rrëzohet
E s’ngrihet dot më në këmbë.
Çdo grua është një kështjellë
Ndërtuar nga fëmija i saj,
Kush nuk e vlen është pa vlerë,
Kush nuk e çmon nuk e ka.
Kështjellën që është nënë e grua
Ruajeni se është monument,
Po ra vështirë të ngrihet
Vështirë të lërë amanet.
E hënë, 6 shtator 2010
(Nga Cikli “ÇDO GRUA ËSHTË NJË KËSHTJELLË”)
(© Katjusha Pogaçi )