Poezia e Fahrije Kllokoqit vjen në italisht nga Mimoza Pulaj
DHE TI FLE
U bëra këmishë e hënës,
Shtrat i ëndrrës,
Rojë nate,
Në këtë qytet të betontë.
Dhe ti s’e prish gjumin…
Ulur jam në prag të agut,
Thyej gishtërinjtë e heshtjes,
Dhe ti s’e prish gjumin…
E TU DORMI
Sono diventata una camicia di luna,
Custode notturna,
Letto da sogno,
In questa città di calcestruzzo.
E tu non disturbi il sonno…
Seduta sono alla soglia dell’alba,
Rompo le dita del silenzio,
E tu non disturbi il sonno.
—————————-
DHEMBJE
Vetëm kalldrëmet e këtij qyteti
E kanë kuptuar dhembjen
Që më gërryen në shpirt.
E kush vallë,
I bëhet hallexhiut mik?!
DOLORE
Solo i selciati di questa città
Hanno capito il dolore
Che erode la mia anima.
Ah! E chi mai
Si sente amico di difficoltà?
——————————–
MON AMOUR
Për ty shkrova
Gjithë fjalët e bukura të dashurisë,
Të gjitha çka gjuha.
Ato
Që nuk ia kisha thënë askujt,
Kurrë!
Ç’të të them tjetër,
Mon amour?
MON AMOUR
Per te ho scritto
Tutte le più belle parole d’amore,
Tutto ciò che la lingua possiede.
Quelle
Che non avevo detto a nessuno,
Mai!
E cos’ altro posso dirti,
Mon amour?