Azgan Haklaj: Një komb pa shpirt është i vdekur
Mbroni trashëgiminë kulturore të Kombit se nuk do t’ua falë historia
Një komb pa shpirt është i vdekur
Osman Takës otomanët ia morën jetën, grekët po ia rrëmbejnë vallen
Barbarët pansllavë vazhdojnë aksionin akord për grabitjen e trashëgimisë kulturore të Kombit Shqiptar.
Ashtu siç kanë zaptuar dhunshëm trojet tona iliro- dardane duke plaçkitur e shkretuar gjithçka, po veprojnë sot për rrëmbimin e folklorit, ADN-në tonë, armën e mbijetesës në rrugëtimin e mundimshëm shekullorë. Serbët po rrëmbejnë kërcimin e tepsisë së Rugovës, të cilin e kanë bërë gati për regjistrim në UNESCO, ndërsa grekët po e propagandojnë Vallen Çame të Osman Takës si trashëgimi të tyren, për ta regjistruar në UNESCO si pasuri kulturore të vehten. Përvetësim me mashtrim i grekëve, siç kanë falsifikuar historinë, duke hipotekuar etërit e pavarësisë së tyre nga Perandoria Osmane shqiptarët e mëdhenj Kolokotronin, Marko Boçarin, Foto Zhavellën, Laskarina Bubulinën. Ata përzunë me dhunë nga trojet e tyre shqiptarët e Çamërisë, mijëra prej të cilëve i masakruan rrugës 76-vite më parë. Tani po përpiqen ta marrin vallen e Osman Takës, të cilën e kanë pagëzuar çamiko, me të njëjtn strategji siç morën buzukun dhe llautën, ndonëse nuk kanë asnjë argument. Historia na mëson se gjatë luftërave për mbijetesë, të parët tanë, strategët e luftërave për liri, idhtarë të një rendi të ri botëror, pa shtypës e të shfrytëzuar, por të barabartë për të gjithë Aleksandri i Madh, Pirroja e Gjergj Kastrioti para se të hynin në beteja e në mejdanet për liri me hordhitë pushtuese ia merrnin valles sëbashku me luftëtarët e tyre, shqipet çlirimtare. Qysh në kohën e Pirros është kërcyer vallja, e cila është pagëzuar si Vallja e Pirros apo “Vallja Pirrike”. Këtë valle e kishte dëshirë të fundit Osman Taka para se të merrej vendimi për ekzekutimin e tij. Ai kishte kishte mbrojtur nderin shqiptar të nëpërkëmbur nga ushtarët e Perandorisë Osmane, por otomanët e akuzuan për tradhëti. Kjo valle është çmimi i jetës së Osman Takës, i cili me interpretimin virtuoz fitoj faljen e saj bashkë me lirinë, ndaj kjo valle është njësuar me emrin e tij.
Po kush ishte Osman Taka?
Osman Taka ishte një veprimtar i shquar i çështjes kombëtare, në kryengritjet për liri e pavarësi në Epopenë e Lavdishme të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit. Ai u shqua në Kuvendin e Prevezës, i cili u mblodh më 11 janar të vitit 1879 ku u morën tre vendime të rëndësishme, si dhe caktoi tre komisione për zbatimin e tyre. Kundërshtoi me forcë kalimin e krahinave shqiptare brenda kufijëve të Mbretërisë Greke dhe ngarkoi komisionin e bisedimeve me palën greke. Organizimin e forcave ushtarake të Lidhjes së Prizrenit për çështjen e Çamërisë. Presion mbi Portën e Lartë që të mos bënte lëshime me tokat shqiptare dhe organizim për mbrojtjen e tyre. Osman Taka në të njëjtën kohë ishte një valltar i njohur. Ai kërcente me mjeshtëri të lartë artistike, harmonizonte në mënyrë të spikatur burrërinë me elegancën. Kur forcat osmane shtypën Lidhjen e Prevezës në vitin 1886 arrestuan Osman Takën, të cilin e akuzuan për tradhëti. E burgosën në Janinë dhe e denuan me vdekje. Si dëshirë të fundit u kërkoi të vallëzonte. Me interpretimin e tij brilant i mahniti të gjithë, aq sa xhandarët nuk e ekzekutuan, por ia falën jetën dhe lirinë. Pas disa ditësh mbasi otomanët dyshuan se Osman Taka po bënte një përpjekje për një organizim tjetër kundër tyre e kapën dhe e vranë në Konispol. Turqit ia morën jetën, grekët po ia rrëmbejnë vallen. Unioni Artistik i Kombit Shqiptar ka organizuar 10 vite Festivalin Kombëtar të Këngës dhe Valles Çame në stadiumin e lojrave me dorë, në qytetin e bukur të Sarandës, në brigjet e Jonit, tek rrënjët e Butrintit, molosëve e Kaonisë për të ruajtur duke promovuar trashëgiminë shpirtërore të Çamërisë. Ky festival kombëtar gjeti mbështetjen e pushtetit lokal në Sarandë, Shoqatës Çamëria, Partisë për Drejtësi dhe Unitet dhe u përfshi në projektet e Ministrisë së Kulturës, e cila e mbështeti fort. Ai kulmonte në natën e tretë më 27 qershor të çdo viti, si kujtesë e përshpirtje për shqiptarët e Çamërisë të masakruar nga barbarët grekë. Ky referendum artistiko-qytetar kombëtar, solidaritet e protestë kërkonte çdo vit drejtësi për kauzën çame, për plagët që kullojnë ende gjak. Mesazhi i tij i përvitshëm me sloganet: “Mos e harroni Çamërinë”, “Unë e dua Çamërinë”, dëshmonte se Çamëria është krah i thyer i Shqipërisë, degë e thyer, por jo e tharë e lisit kombëtar shqiptar. Sapo erdhën në pushtetet rrulindasit e hoqën nga projektet e ministrisë së tyre dhe tani në vend që t’i promovojnë e t’i mbrojnë këto pasuri po i len’ që t’i marrin grekët.
Unioni Artistik i Kombit Shqiptar, “Kalorës i Urdhrit të Skënderbeut”, nderuar me “Medaljen Gjergj Kastrioti” do të denoncojë rast pas rasti të gjitha përpjekjet për rrëmbimin e trashëgimisë tonë kulturore, njëkohësisht ju bën thirrje ministrive të kulturës të Shqipërisë dhe Kosovës, akademive të shkencave, mbroni pasurinë kulturore të Kombit tonë se nuk do t’ua falë historia.
Mbroni trashëgiminë kulturore të Kombit se nuk do t’ua falë historia
Mbroni trashëgiminë kulturore të Kombit se nuk do t’ua falë historia
Mbroni trashëgiminë kulturore të Kombit se nuk do t’ua falë historia