Mustafa SPAHIU: DRITË BRENDA GUASKËS

 

 

Perla se ndez dritën në guaskë, s’e di

Pse zjarrit dhe ujit ka gëlqere dhe gjak

Thesarin e ruan një gjarpër zemrak, e

Nuk rrëfeva për tri net terri – dashuri

 

Një djalosh me tabanin e diellit flen

Perla në shpirt s’rritet vaki e zbehtë

Ia grryen ëndrrën me daltë të fshehtë

Huazuar kthetrat çelik një shpend…

 

Gjithë dritaret e qiellit tingujsh shumë

Drita e guaskës nuk duket asgjëkundi,

Kali i detit pajisjet e veta na i shkundi –

Flini Ishuj të gjelbërt – kremtoni gjumë.

 

Nata brenda guaskës nis tkurrohet

Lotët e dallgëve nxjerrin margaritarë

Yjet e shirave algjeve futen si ar, dhe

Dhe jehu i këmbanave larg dëgjohet.

 

Perlat nëpër shtëpia çudi si vetmojnë?

Palombari kredhet puthitjesh i shket –

Me metaforash perlash të reja flet…

Ç’po ndodh përjashta asgjë s’na flet!

 

Dil perlë me dritë, dil de nga ai qiler

Së paku ktheu si puhiza e penduar

Me simfoni dhe ngjyrë të pazbuluar

Si aderues i yti – të dalësh njëherë…

 

Sytë le të më bëhen dritë n’at shtëpi,

Qetë po ëndrroj në mermerin e ftohtë;

koh’e etur zallinës guraleca përplot…

As bigor, as perlë, as duart pa mërli!!!

 

 

E shtunë, 04.07.2020, në Dardaninë Ilire>