Natasha Lako: Fjali të çuditshme

Fjali të çuditshme më vërtiten në kokë,

përse mos e them,

të automatizuara prej pafajësisë sime,

dhe të ardhura prej kushedi sa larg,

agregat i pafund, i shkujdesur dhe i lirë,

edhe kur bëjnë gabime të mëdha,

në frymën e erës që fillon vetvetiu,

dhe në filmin e Çaplinit, ku pengohet çdo gjë,

rrjetë e madhe e qiellit dhe e mendimit,

automatikisht hedhur në çdo ëndërr,

mespërmes ca pyetjeve, ca vargonjsh,

ç’kemi, a ç’bën, a si je,

e zgjidhur vjen pastaj një flutur tjetër soj.