Vargje poetike nga Nexhat Halimi

Zogu sjell lajmin në liman

II

 

Ai zog vjen qiellit sfondit të gjakut për flakë

Vigmës së vet jehonë e amshuar në flamur

Me krahë mbi valë mbi zemra e pemë e gurë

E sjell lajmin për shpirtin vrarë në liman

Njëqind vjet vetëtin mbi det e digjet në ty

Të arrij në bedena e të qëndrojë në stuhi

Sa të ketë kroje e male e njerëz me mitan

Me puplën e shtatë të riprek thellë në gji

E zemra jote copëzuar zë shtrirje në hapësi`

Ka vjet i rrah krahët i këputur ndër valë

E përhitjes së lirisë zgjohet i ndezur në ngjalë

Ai vjen me shpirtin e flijuar me zjarr e mall

Gjithë kohën e rojës sime gur nën këtë ulli

Ja e sjell lajmin për atdheun e lashtë këtu aty

E çilen dritaret e vjetra e bedenat lagen në shi

E i njëjti zog njëmijë vjet i përgjakur e i gjallë.

 

Fluturimi i kumrisë

 

Vetmia shfaqet ndërmjet ëndrrës e zjarrit

Vjen bishë e tërbuar herë tjetër në zinxhirë

Asnjëherë nuk vjen në të njëjtën mënyrë

Kafshon thellë zemrën me dhëmbë të arit

 

Kotesh në kujtime për ditët e ikura të mira

Ndjen dhembje hijes së tretur me bilbila

Herë lidhur ulërimës vjen e thyer në bërryla

E ty natyrisht të irnoset shpirti dhe fytyra

 

Shfaqet e çakorduar bie në vetmi të ullirit

Zbret në gurë buzë detit me katër këmbë

Mushkë e hutuar para hijes së vet në gjëmë

 

Herë humb udhët herë tjetër ik zgjuar hirit

E ti sillesh rreth asgjësë së fjetur gjithësisë

Me gisht e mat në gur fluturimin e kumrisë.

 

Fotografia e vjetër

 

Nata derdhet e vetmuar në drurët në pullazet

Fije fije bie për dritare të hapur e aty vetëtin

Mendja befas më ik te ti e mallëngjimit ndrin

E një mushkë është ndalur buzë uji me tallaze

S`është e njëjtë asgjë e argjendtë apo e gurtë

E dritat në qytet derdhen tërësisë së purpurt

E udha humb kaq e gjatë ngel bisht i shkurtë

E mushka e njëjtë është ndalur te kënga e urtë

Është ndalur kujtimi lëvizja e ritmit të botës

Kurrsesi të sillet rrota për Ulqin të arrij në Shtoj

Në dorë të ngrirë ik kot pamja e thyer e gotës

Bëj peizazh të përgjakur në hapësirë me tho`j

Vetëm të zgjohet fotografia e vjetër në vetmi

T`i përjetojë çastet e ikura të gjimnazit përsëri

 

*

Vetëm `i gjinkallë s` pushon të dëgjohet në gur

E hija jote ik e ik e ik e s` vjen kurrë në urë

Koha dhe hapësira ngarendin thellë te ti në gji

Vetëm ta shohësh fotografinë e fundit në hi.