Mehmetali Rexhepi: Dromca korriku

              

 

Plasaritje

 

Mes korriku më plasariti dheun e ndjenjave

vrujojnë kokrra sumbullash të nxehta

krojeve të poreve deri në gur të eshtrave

ato nuk mund të jenë të ftohta

se do të ishin të shpifura

kripë e lagur trupit tim tryezë e pashtruar

erdhën e ikën retë karvanë thneglash të pa cenuar

asnjë kafshatë  nuk  ngjyen mbi mua

as shuan etje as shtamba mbushur

lënë në krua.

 

Kaoni

 

Kaoni

më shikonte drejt në sy

sikur donte  me më përpi

i tëri në ta kishte hy

dhe nuk doli dot

prej detit tyre me not

erdhi dhe do të fluturojë ai

më la me zejen e marinarit

me anijen e detit prej letre

relievit të thyeshëm të lundërtarit

shkëndijat e syve të tij praruan motin

shkrepin mu në mes dallgësh

i japin flakën pikëllimit

vërshuan valët

përderisa ngarendnin pulumbarët

e shpëtimit.

 

Gatojca-vajtuese

 

Vogëlush

ruaju përqafimit të zonjës Servi

mos luaj me qenin e saj të tërbuar

prej (vi)rusëve

 

vogëlush

gjellën ia kemi pi

kësaj gatojce-vajtuese

nëpër kancelari

 

 

vogëlush

sapo të hynte në vatër

gjarpri i shtëpisë ikte kushedi

prej helmit të Servisë flakej

 

vogëlush

ti nuk e di

si piu foshnja gjak

në gji të nënës dhe u ngufat.

 

Nuhatje mizash

 

Vogëlush

ti je engjëll nuk i përket sojit të djallit

ti nuk e di

kush kujt i ligjëroi intrigat Dik Martit

Servia Evropës

a Evropa Servisë

shqisat e nuhatjes i paskan si mizat

mbi kundërmime kufomash

nuhatje mizash rrjedhin kanalit Evro-Servi

dramë intrigash zihen mbi e nën etni.

 

 

Gjilan, mes-korriku 2020.