Ela Zdrava: Mos urre!

 

Nuk e urrej kohën, që ia dhashë dikujt pa vlerë,

ndryshe si do ta njihja, ta dalloja ndër të tjerë,

edhe koha, që fala ka vlerën e saj,

njeriun nga njeriu ta përzgjedh, ta ndaj.

 

Asgjë dhe askënd s’e urrej se më merr shumë kohë,

as kohën, që iku e nuk kthehet më,

as veten s’e urrej për asgjë që kalon,

s’mund ta urrej se s’më sjell asgjë.

 

S’e urrej kohën për njerëzit e gabuar,

as njerëzit s’i urrej për atë përvojë të çmuar.

S’urrej as kohën që pres, se nuk e di çfarë do t’vijë,

as kohën e humbur s’e urrej, më mësoi kohës si t’i prij.

 

Për asgjë e askënd s’e urrej veten dot,

asgjë s’ka m’shumë vlerë se shpirti në kët’ botë.

një fije urrejtjen nga dashuria i ndan,

përrenj, lumenj, dete derdhini në oqean.

 

Ashtu si ujërat tokës jetë i falin,

i falni dashuri vetes, urrejtje mos ngjallni.