Nën ullishtën e vjetër asaj mbrëmje, Vetëm një copëz lëndinë vezullonte Nga xixëllonja që ndizeshin e fikeshin Si yj në miniaturë. Asaj lëndine, Univers të pafund gëlonte Me forcë të padukshme, Një shpirt i çuditshëm Ullishtes së lashtë Ndër fletë e drurë… – Diku aty, është varr i një poeti, – Më thanë. Pa shenjë, … Continue reading Bledar Koçi: VARRI I POETIT