Brahim AVDYLI: RRESHKA E TRISHTË E JETËS

Panoramë e re e poezive të mia

___________________________________________________________________________

TË ISHTE KJO HYRJA

Urdhëroni

nëpër vargjet e mia,

hyni dy a tri herë

nëpër rrugëtimat

e kërshërisë,

se mua

nuk më kujtohet

ku e kam vendosur

mësheftas çelësin

e rrugëtimeve!…

Të ishte kjo dera

për të hyrë

nëpër vargje

nuk e di

ku do të më kishit gjetur

nëse do të isha

në hapësirat e këngëve

përjetësisë së pushimit,

a do të kisha shtruar

për të marrë frymë

në metaforat e fjalëve

apo në pikëpyetjet

edhe të ironisë…

Jam zënë ngusht

në theqafjet

e këngëtimit

e në pikëquditëset

e befta

mjaft të rralla

të enigmave…

FJALËT E PATHËNA

A janë

mjegulla në sy

frymëmarrja e pëlcitur

zonjat e dalldisura

apo hiçgjëja që vetvritet,

a janë hije të befta

në çdo moment

që të ndjekin pa i ndjerë

pas kurrizit…

Mendja ikë

në largësitë e pamatura

derisa lehtas

të prekin mbi supe,

më kalon përskaj

e Bukura e Dheut

e cila

moti më ka munguar

me flokët e gjata

të kohës,

zhduket

fare pa më vërejtur

me stepjet e këngëve

apo të vajit

buzëve të përceptimit…

Çudi,

fjalët e pathëna

tresin në hapësirë

shkrihen e tretin

në lumin e rritur të viteve

nëpër furtunat e jetës,

e ndoshta

të vjen keq e të dhimbsen

motivet e përmbytura

të duket

se i ngrisin kokat

qajnë pa ndarë

derisa valët i përfshijnë!…

PARAFJALA

Do ta gjëni

nëpër vargjet e pakëputura

epokën tuaj

e nuk e kanë përjetuar

paraprakisht të gjithë

siç është

e siç duhet të jetë.

Asgjë

nuk më premton

të merrem vetëm

me të kaluarën tuaj

apo njëqindmijë

pyetjet e përgjegjet

që mund të parashtrohen.

Brenda këtyre

kopertinave

parashtrohet jeta

mendoj

se fragmentet e mendimeve

i përpinë dhembja.

Heshtja nuk i myll

ato më kryelartat

përpëlitem në vetvehte

të shpërthejnë

membranat e çelikta

mbi lëvozhgat e zemrës

së përlotur.

Luftë e pa fund

në tërë qenien tonë

të krijimit

e përlindjes

është zingjiri i kohës!…

E Thëna jam

e le të pëshpërisin A Thina

Shqipet tona

në dy botërat,

prej trurit të kohës

e zemrën e madhe

të periudhave

e krijoj të tërën

me mendimet

që flasin!…

E di se lirika

këndohet

edhe përmes ditëve

dhe vendeve

bredhë midis fjalëve tuaja

e ndalem

nëpër enigmat e mija.

Ju këkone

midis rreshtave

pikëpyetjen apo pikëquditjen

e jetës suaj

që nuk shtrohen

në të thënat

e fatit apo pafatit.

Nëse nuk i gjëni

midis këtyre fletëve

shikoni

durueshëm

edhe veprat e tjera

e do të gjëni aty

shpërfilljen

e skenave

dhe pasqyrën

e viteve!

Atëherë

lirohuni nga dhembjet

e mbledhura

në grusht të fjalëve,

dilni jashtë

nga kopertinat e viteve,

uluni lirshëm

këmbëkryq

përballë Diellit

e do të vi ngadalë

edhe unë

nëpër hapësirë!

FJALORËT E DHUNSHËM TË LUBISË

E shikoj liqenin

përtej vizioneve të mia

humb mbi valët e dhembjes përtej vetes

pranverë më nuk kam

se Pranverës në njëmijë forma i kam thënë

pak më butësisht

apo ndër valëzimet

dhe kujtimet e hidhura…

Jam një dritë shpirti

në bredhëritje

pranë lumturisë pa mua

kur nuk e pres

më buzëqeshë një fëmijë

midis lojërave të veta…

Assesi të kuptoj

në cilën kohë kam kalëruar

nëpër hapësirë

i vetëm notoj nëpër dhembjet e mia

pres të dal diku në breg

e nuk e di

a të marr hijen e kësaj panjes,

kësisojit

nuk marr pjesë

nëpër ahengjet e çmendura të djajëve

qeniet kështu mendojnë

nëpër dam-dumet e majmunëve…

Pyes veten

a jam në Zvicër apo dikund tjetër

gjuha ime shetitë nëpër mileniume

e flitet shqip edhe në Alaskë

askush nuk e pranon

dhuntinë e Zotit.

Atëherë

jam pjesë e zhdukur e qenies

nëpër fjalorët e dhumshëm të Lubisë

por mbetem gjallë

e nuk më logarisin si të tillë

se fytyrë gënjeshtare nuk pranoj,

bota le të dridhet

të vdekjes nëpër fjalë!…

Pfäffikon, 20.08.2020

BUZËQESHJA E NGRIRË

Buzëqeshja

është e tharrë

mbi buzë

e buzët e plasaritura

nga dhembjet

dhembja i ka bjerrur

të gjitha qelizat

e qenies

deri në majën

e flokut të trishtë…

Gënjeshtrat

janë pa fund

të atyre që mjeshtri

i kanë dredhitë,

kthejnë kokën e botës

nga ana e kundërt,

i miri

i paska të gjitha fajet,

e drejta

mezi lëvizë

nga barra e shekujve

i pat e nuk i pat

të merituara

ngarkuar mbi kurriz…

E vërteta

është çmendur

kot lëvizë

nëpër bjerrina,

ajo fatin

para syve

e ka të ngrirë

në pikëpyetje!

Krimet

nuk duhet kërkuar në Kosovë

por nëpër Serbi

dhelprat e Shumadisë

e ujqërit e bardhë të Siberisë

atje e kanë jatakun,

ngjyrat

nuk luajnë ndonjë rol-

kthetrat e tyre

ngërthejnë kohën!

Kot luftuam

e kemi vrarë veten,

kurorat e lirisë

ia vjerrim armikut,

atij

që na ka djegur zemrën

e shkrumuar trupin

në hi

nëpër ecejakut e askushit,

e ne

i ndihmojmë

duke ia hapur udhën

nëpër kufomat tona

deri në fron të burrërisë!…

Tani

me çka paskemi

të krenohemi

para të nesërmes-

buzëqeshja na është ngrirë

në fjalët e bjerura

të dhembjes!

Pfäffikon,

me 6.11.2020

TRISHTIMI I KËNGËS

I shpenzova

sa vite për Liri

e Lirisë

ia kanë mbyllur shtigjet

me plehun e murrizave të shëmtisë

mu para shtëpisë.

Kudo e nxjerrin

ndërgjegjen në shitje

me shpërlarjen e fjalorëve të turpit

vrapojnë para meje

të të kapin armiqtë tanë

dhe me butësinë e qengjave

ta puthin në prapanicë,

kështu, çdo herë

i vetmuar mbetem

nëpër pritë…

I habitur

vrapoj nëpër kohë

të bëj dy miq

me atë qëllim të shenjtë

e t`ia japim hakun

atyre që na e ç`njerëzuan

L i r i n ë.

Vie koha

prej shtëpisë të më nxjerrin

e pa truall të vdekjes

të më lënë,

i ndëgjojnë vetëm

ata që shiten

si liberatorë,

veshin rrobat

e lajkatarëve të mëdhenj

vetëm për të pasur

meritën

e kohës së re…

Ah, bota

as ajo nuk më pranon

për të shenjtë

sado që i them

se nuk mund të më lëvizin

nga biruca e dhembjes

ata, djalin ma dënojnë

me dhunë “demokratike”

e nuk pushojnë

të lëvizin gjeneratat

prej sinonimeve të Lirisë!…

Në fund

kënga trishtohet

i hedhë të gjitha figurat

prej qenies së besimit,

malit të lotëve

ngjitet përpjetë!

Hurden/SZ

14.11.2020

RRESHKA E DHEMBJEVE TË MIA

As nuk të afrohet

lumturia

e nuk të përqafon gëzimi,

askund për qetësinë

nuk të mbetet vend

edhe kur ke ikur

nga vetvetja

në hapësirat e pambarim,

e trishtimi

plotësisht të afrohet

edhe në paskajshmëri,

prore të teshë

etja e pashuar e Lirisë.

Papriturazi

të del zemra përpara

me ulurimat e mëdha

të shpirtit

thua se të pëlcet

nga dashuria,

e kujt t`i thuash

dy fjalë të lotëve

kur pranë u qëndron

shpirti dhelparak,

të çiltërta fjalët tuaja

dikush

të çmendura i quan.

Kështu

bishat e dhembjes

të kafshojnë

në çdo çast

kudo e në çdo anë,

plagët

i ke të pashëruara

e të shtohet

edhe nga një dhembje

më shumë,

pehlini i tyre

të është bërë

rreshkë e trishtë jete!

E VËRTETA E SHEKUJVE

Sikur ta dinit

shkakun e interesimit tuaj

që e ndien

nëpër duart e shpejta

të kohëve,

dhembjeve të fëmijërisë

keni kaluar

deri në kthetrat elektronike

të mileniumeve.

Vonë e keni mësuar

çështjen e piramidave të energjisë,

sikur t`i njihnit

më përpikërisht

atëherë

do të merrnit vesh

më të papriturat,

për shembull

do t`u kishte pëshpëritur

Nikolla Teslla

shqip e jo serbisht

mendimet tuaja

janë urat midis shekujve

pa të cilat

asgjë nuk do të ishte

mu kështu

në glob

e ju duket

sikur çdo gjë u ka rrjedhur

drejtë e nëpër periudha

me gjuhën e panjohur

të materies.

Ju e dini

çka përbijnë sytë tuaj

të njohin

të panjohurat e viteve

e ca thonë

se nuk keni logjikë të fortë

sa të dini

si aktivizohet syri i tretë

për të parë

vehten tuaj

e për ta shpëtuar

nga vrasjet elektronike.

Djalli modern

është i përbërë

prej pjesëve më të imta të atomeve

për diobtrinë e syve

nuk futet pamja e paqëndrueshme

e të padukshmes

kurdoherë

mbetet diçka ireale

apo metafizike,

djajtë u shtyjnë

që të quheni me emra të rrejshëm

e të vriteni

nëpër gardat e pasakta

udhëheqeni më tutje

në intuiten mashtruese

dhe i përkrahni

pa fund e pa skaj

zotrat e rrejshëm…

Të ndalemi pak

a doni të shkatërroni veten tuaj

të eksplodoni

në miliona thërmija të imta

të jepni shpirt

pas secilit mendim

nëpër vite,

por mos harroni

se po jetoni në botën e rrejshme

e jeni vetëm

fluskë e energjive!

SISTEMI I FJALËS

Secili njeri

e ka sistemin e vet

të njohë

të vërtetën

e vërteta pjesëtohet

në njëmijë forma

sa vet njeriu.

Secila kohë

e ka sistemin e vet

në të cilën ndahet

nëpër dekada

e dekada pjesëtohet

në dhjetra vite

për ta matur

n j e r ë z o r e n.

Secila periudhë

e ka prapë sistemin tjetër

në miliona sisteme formash

forma lëviz nëpër mileniume

për të shpjeguar

pse është krijuar

Njeriu.

Njeriu dallon nga forma

e formën e merr

më miliona mënyra

të ndryshme

fjala vie te fundi

e fundi kthehet në fillim

për të pasur

domethënie.

Tani

kjo që keni në duar

është formë e persiatjes

dhe çdo gjë që thuhet

e që ju vet e gjëni

do t`i ngjajë të drejtës!

Pfäffikon,

04.11.2020

SHËNIME BIOGRAFIKE PËR AUTORIN DHE VEPRAT

Brahim Ibish Avdyli është i lindur më 5.9.1960, në fshatin Morinë, Komuna e Gjakovës, Republika e Kosovës dhe i takon plejadës së shkrimtarëve të fundviteve shtatëdhjetë dhe të fillimviteve tetëdhjetë të shekullit të kaluar (XX).

Që në vitet e hershme të rinisë u dha pas dy prirjeve: pas artit të fjalës dhe pas lëvizjes konspirative për lirinë dhe bashkimin e kombit shqiptar. Ai merret paralelisht me shkrime shkencore, gazetar e publicist, krahas krijimtarisë letrare (prozë, poezi, dramë, etj.)…

Katër klasat e para të shkollës fillore “Ganimete Terbeshi” i ka kryer në Morinë të Gjakovës dhe katër klasat e tjera, në fshatin Ponoshec, në kushte mjaft të rënda. Pastaj i ka vazhduar dy klasat e para të gjimnazit “Hajdar Dushi“ në Ponoshec dhe dy klasat e fundit, me rezultat të shkëlqyeshëm, në Gjakovë, duke udhëtuar këmbë apo duke banuar atje. Më 1979 është regjistruar si student me korrespondencë në Fakultetin Filologjik, të cilat i kreu në Degën e Letërsisë dhe të Gjuhës Shqipe. Pas fatkeqësisë shëndetësore, ka vazhduar t’i ndjekë studimet në Universitetin Ndërkombëtar të Strugës, në Fakultetin e Shkencave Politike – Marrëdhënie Ndërkombëtare dhe Diplomaci, të cilat i ka kryer, me qëllim të përmirësimit. Aty ka vazhduar me studimet e pas diplomës dhe e ka mbrojtur temën e magjistraturës, në tetor të vitit 2010.

Brahim Avdyli ka botuar shumë shkrime, artikuj, analiza dhe akte të tjera politiko-organizative, ndërsa gjatë viteve 1990-1995 e ka redaktuar e udhëhequr revistën gjithëshqiptare „Qëndresa“ në Zvicër, e cila është botuar me vështirësi jashtëzakonisht të mëdha financiare e politike…

Deri më sot e kanë parë dritën e botimit këto vepra:

–“Në hijen e Alpeve”, poezi, Rilindja, Prishtinë, 1983;

–“Buka e kuqe”, poemë, Atdheu, Cyrih, 1990;

–“Kur zgjohet Dodona”, poezi, Rilindja, Prishtinë, 1992;

–“Pasqyrë e përgjakur”, poezi, Marin Barleti, Tiranë, 1994;

–“Klithje nga fundi i ferrit”, poezi, Onufri, Tiranë, 1997;

–“Gjuha e dheut tim”, poezi, Albin, Tiranë, 1999;

–“Klithje nga fundi i ferrit”, botim i dytë, Jeta e Re, Prishtinë, 2000;

–“Baraspesha e humbur”, poezi, Qëndresa, Gjakovë, 2003;

–“Vragat e një kohe”, prozë, Faik Konica, Prishtinë, 2005;

–“Lëvozhga e vdekjes”, prozë, Faik Konica, Prishtinë, 2007;

–“Stelele Veşniciei /Yjet e Përjetësisë”, Poezie albaneză, din Kosova, BKSH të Rumanisë, Bukuresht, 2008;

–“Zogu i këngës”, poezi të zgjedhura, SHB “Pjetër Bogdani”, Has, 2009;

–“Mërgata shqiptare e Zvicrës dhe roli i saj”, politikë e publicistikë, Brezi `81, Prishtinë, 2011;

–“Qielli i paprekur”, poezi, Brezi `81, Prishtinë 2012;

–“Vetëvrasja e një poeti”, dramë e kthyer nga romani me një titull tjetër, Shoqata e Intelektualëve “JAKOVA”, Gjakovë, 2013;

–“Shtegtimi i lirisë”, poezi, Faik Konica, Prishtinë 2014;

–“Torzo e shpirtit tim/Der Torso meiner Seele”, zgjedhje e poezive në shqip e gjermanisht, Amanda Edit Verlag, 2015;

– “Arena e dhembjeve”, poezi, Botimet Meshari, Prishtinë 2017.

– “Sondazhe për Kosovën dhe kufirin e saj”, vepër analitike e publicistike, Lena Grafik, Prishtinë 2019.

– “Die verrückten Pferde”, me lektur nga zvicranja Laura Shämerli dhe redaktori Dr. Naim Kryeziu, Magic Verlag, Basel 2019;

– “Muzat e vargjeve”, poezi, Botimet Meshari, Prishtinë 2020…

Janë të shumta veprat e ndryshme, të cilat janë botuara nga fushat e letërsisë, publicistika e antologjitë, shqiptare e ndërkombëtare, apo ato që e kanë brenda faqeve të veta, me punime apo me fotografi. Ato, nuk i numrojmë…

Mjaft shkrime e vepra të pabotuara i janë marrë nga policia sekrete serbe apo nga policia shqiptare dhe janë zhdukur, pa gjurmë…

Poezia e tij kryesisht është përkthyer në gjuhët italisht, gjermanisht, rumanisht dhe pak më pak në anglisht.

Brahim Ibish Avdyli është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës (LSHK); i Autoreve dhe Autorëve të Zvicrës (AdS); i Akademisë Alternative Shkencore të Shqipërisë “Rrënjet Tona” dhe i disa organizatave të tjera.

Please follow and like us: