Alfons Zeneli: ENIGMA

Habitem se si shiu

nuk qëndron në trupin tënd,

flokëve të tu

kur bie.

Habitem se si nuk bëhet liqen

e të të mbajë në veten e lagësht e të gjelbër,

të të bëjë algë në fund te shpirtit…

Po era kur sillet rreth teje

si nuk bëhet guackë

e të të bart lart për të zbukuruar

akuariumin e qiellit

të kësaj dite?

Pse udha nuk tretet

nën hapat e tu

e të bëhet ai lumi që rend

mes shkretisë?

Përse vetë udha nuk humb?

Në erë e shi

kalorësi im i zi

dhe troku i pafund.