Naim Frashëri: Përpara Krishtit

Djalëth njeriu i Perëndisë

Fytyra jote mua më tregon

Ah! Të këqijet’ e njerëzisë,

Që ka punuar edhe punon.

Se kjo fytyrë

Eshtë pasqyrë,

Dhe na rrëfen,

E s’na gënjen.

Gjithë ç’ka hequr njeriu i mjerë

Nga vetja’ e tinë e nga i vëllaj

Që kanë vrarë e kanë prerë

Pa gjyq, pa fjalë, pa pasur faj.

Zot, ti ke vuar

Edhe s’ke pushuar,

Nga njeriu hoqe,

Për të u përpoqe.

Ti u përpoqe për njerëzinë,

Dhe dashurinë e bëre besë,

Njeriut vure nom miqësinë,

Që kur të lindet gjer sa të vdesë.

Për këtë fjalë

Të qofsha falë,

Se njerëzia

Ё’Perendija.