Vargje poetike nga Sadik Bejko

Kam një bir, kam një bir, pëshpërisja,

dhe ecja, u bija mespërmes pellgjeve.

Bajamja kishte çelur në lugina,

ti më kishe ardhur mes njerëzve.

Atë ditë dhe sot, dhe në çdo 15 shkurt

mespërmes u bie shirave më dëshirë,

jo me pije a me çokollata, me gëzimin tim

mund ta deh, te ëmbëlsoj çdo njeri të mirë.

Ecja dhe dëborën që binte mbi maja

E shihja te shndërruar në lule bajamesh…

Kam një bir, kam një bir, pëshpërisja

dhe të ecësh… të ecësh e kurrë të mos ndalesh.

…në fytyrë kam qymyr vijëzuar nga djersa

në sy borën e malit të bukur ballë meje

nën këmbë balta, në duar dy lule bajameje

në zemër pengu gur për ty atje larg,

larg, me ankth dhe e vetme në lindjen e parë.

Yni, prapë yni, është ky mëngjes shkurti

qymyri, dielli e thëllimi

dashuria është jona,

halli e largesia tonat janë.

Zemër, zemër të fortë, gruaja ime!

Qymyri do te bëhet zjarr, bora e malit ujë,

burrë kërthiu ynë, ky i pari i fëmijve.

Tani në këtë letër

për ty dhe për atë që ende nuk e njohim

po vë dy lule, lule bajameje.

Vë ajrin

dhe këtë diell që po u shkon përsipër maleve.