Amerikanët nga Atlanta lavdërojnë Shqipërinë për shpëtimin e hebrenjve gjatë Holokaustit

Nga Larry Luxner, The Times of Israel

Në një kohë të rritjes së islamofobisë, si dhe antisemitizmit si brenda dhe jashtë vendit, Stephen B. Jacobs thotë se, bota nuk duhet të harrojë kurrë sesi kombi mbizotërues mysliman i Shqipërisë u tha okupatorëve të tij nazistë të kohës së luftës pa kushte të pasigurta: Lini hebrenjtë tanë të qetë.

Si një djalë 5-vjeçar nga qyteti polak i Lodz, Jacobs tashmë i kishte mbijetuar tmerreve të getos Piotrków para likuidimit të tij në 1942, si dhe kampit famëkeq të përqendrimit Buchenwald të Gjermanisë, para se të përfundonte në repartin e tuberkulozit në spitalin e kampit. . Por ai nuk ishte i sëmurë. Babai i tij, një mjek, kishte vendosur të fshihte atë dhe një djalë tjetër atje – duke ditur që asnjë gjerman nuk do të hynte në një vend të tillë – deri në çlirimin e Buchenwald pak kohë më vonë nga Ushtria e Tretë e SHBA në 11 Prill 1945.

Jacobs – i cili lindi Stefan Jakubowicz – u rrit për t’u bërë një arkitekt i shquar i Nju Jorkut. Dhe edhe pse për ndonjë mrekulli e gjithë familja e tij e ngushtë mbijetoi, përvojat makth të Shoah kurrë nuk e la atë.

Më 24 janar, Jacobs dha adresën kryesore gjatë një programi në internet të organizuar nga grupi jofitimprurës Am Yisrael Chai me bazë në Atlanta për të shënuar Ditën Ndërkombëtare të Përkujtimit të Holokaustit. Ndër të tjera, ai përshkroi privimet që ai jetoi dhe përse memoriali i Holokaustit që ai projektoi në Tiranë, kryeqyteti i Shqipërisë, do të thotë kaq shumë për të.

“Shqipëria është një vend me shumicë myslimane dhe kjo histori rreth muslimanëve që shpëtojnë hebrenjtë është shumë e rëndësishme për ne sot, veçanërisht për shkak të mënyrave se si myslimanët po stigmatizohen,” tha ai Jacobs, tani 81 vjeç. “Ne kemi nevojë për të luftuar këtë stereotip të tmerrshëm. ”

Që nga shfaqja e Shqipërisë nga 45 vitet e sundimit Marksist në 1990, histori të shumta janë shfaqur për trimërinë e banorëve të saj të cilët, gjatë Luftës së Dytë Botërore, mbrojtën jo vetëm vetë komunitetin hebre hebre me 200 anëtarë, por edhe 1,500 deri në 2,000 refugjatë hebrenj nga Bullgaria , Greqia dhe vendet e tjera përreth. Jo më pak se 75 shqiptarë nderohen si të Drejtë midis Kombeve nga Yad Vashem në Jeruzalem.

Shqiptarët rrezikuan vdekjen për të fshehur refugjatët hebrenj

“Shqipëria është i vetmi vend i okupuar që kishte më shumë hebrenj pas luftës sesa në fillim,” vuri në dukje Andrea Videlefsky, president i Am Yisrael Chai dhe mjeshtër i ceremonive të mbrëmjes. “Ata e bënë këtë përmes besimit të mirë, solidaritetit të pakushtëzuar, besimit dhe një besimi të rrënjosur thellësisht kulturor në besë – premtimi për të bërë më mirë, për të qenë më mirë, për të ndihmuar qeniet njerëzore në një kohë nevoje. Ne mund të mësojmë shumë nga parimet e besës”.

Ky mesazh u përforcua gjatë një përshëndetje video katër minutëshe nga Tirana nga Presidenti shqiptar Ilir Meta.

“Dy popujt tanë janë të lidhur me lidhjen historike të miqësisë që ka kapërcyer shumë breza,” tha Meta, i shoqëruar nga një varg flamujsh kuqezi shqiptarë dhe një bust i heroit kombëtar, Skënderbeut. “Është kjo lidhje që i detyroi shqiptarët të shtrinin mikpritjen dhe strehimin tonë ndaj komunitetit vendas hebre dhe për të gjithë ata që po shpëtonin nga asgjësimi pothuajse i sigurt gjatë errësirës së dhunshme dhe tmerreve të Luftës së Dytë Botërore”. Lidhur me pushtimin gjerman të vendit të tij, i cili zgjati nga shtatori 1943 deri në nëntor 1944, presidenti shtoi: “Asnjë jetë e vetme hebreje nuk humbi në Shqipëri dhe asnjë hebre nuk iu dorëzua pushtuesve nazistë. Shumë familje shqiptare rrezikuan jetën e tyre për misionin fisnik të mbrojtjes së jetës hebreje”.

Jacobs: ‘Fatkeqësisht, historia përsëritet

Edhe pse Jacobs nuk kishte asnjë lidhje personale me Shqipërinë, mikpritja e saj ndaj hebrenjve rezon thellë në një epokë të rritjes së intolerancës dhe ksenofobisë – qoftë nga Donald Trump që mblidhet kundër emigrantëve të Amerikës Qendrore që ikin nga dhuna përtej kufirit të SHBA me Meksikën, apo mbështetësve të tij në Charlottesville, Virxhinia, duke bërtitur “Judenjtë nuk do të na zëvendësojnë”! Ose nga evropianët e ekstremit të djathtë që protestojnë ndaj fluksit të fundit të familjeve myslimane që shpëtojnë nga luftërat civile në Siri, Irak dhe Afganistan.

“Qëndrimet e sotme ndaj refugjatëve të kujtojnë aq shumë qëndrimin ndaj refugjatëve hebrenj në vitet 1930. Unë identifikohem me refugjatët e sotëm po aq sa nga koha kur unë isha refugjat, sepse për fat të keq, historia përsëritet, “tha Jacobs, pikëpamjet e të cilit kundër ish-presidentit janë të njohura.

“Fashizmi nuk vjen në një çast”, shtoi ai. “Vjen me rritje të vogla, dhe rritjet e vogla i bëjnë njerëzit të mësohen të pranojnë të papranueshmet. Ky është rreziku i asaj që jemi sot. Nuk duhet të mbarojë në atë mënyrë, por do të ndodhë nëse nuk do të ketë një përpjekje të fortë dhe të bashkërenduar për ta ekspozuar këtë për atë që është, dhe dy, për të vendosur të gjitha energjitë tona që të mos e lejojmë të ndodhë më”.

Për këtë qëllim, Jacobs – i cili me familjen e tij jetoi në kampe të ndryshme refugjatësh në Zvicër për tre vjet para se të mbërrinte në Nju Jork në 1948 – është i bindur se ai kurrë nuk do të kishte mbijetuar nëse jo për lëvizjen partizane nëntokësore që e mbrojti atë dhe 1100 fëmijë të tjerë.

Jacobs, i mbijetuari i vetëm i njohur nga Shoah që ka hartuar një memorial të Holokaustit në Evropë, ishte i pranishëm në kushtimin e 2002 në monumentin e tij në “kampin e vogël” të Bukenwald – një zonë karantine ku të burgosurit e rinj, përfshirë edhe veten e tij, kaluan kushte brutale.

“Portat e Buchenwald janë ende atje”, tha ai. “Ishte shumë e rëndësishme për të rivendosur atë sit dhe për të krijuar një hapësirë për përsiatje të qetë, ku mund të bashkonit mendimet tuaja për ato që sapo keni provuar. Ne nuk po e bëjmë këtë për ne, por për brezat e ardhshëm të nxënësve gjermanë të shkollës”.

1.5 milion daffodils për të kujtuar fëmijët

Për shkak të pandemisë së koronavirusit, Jacobs nuk mund të merrte pjesë në përurimin e korrikut 2020 të memorialit të tij në Tiranë, i cili përmban tre pllaka mermeri – në anglisht, hebraisht dhe shqip – që thjesht tregojnë historinë e Shoah dhe rolin e Shqipërisë në shpëtimin e hebrenjve gjatë luftë. Ndodhet në hyrje të Parkut të Liqenit Artificial të kryeqytetit, afër Sheshit Nënë Tereza.

“Në vitet e fundit, unë kam arritur të kuptoj se unë jam ndër të fundit të një brezi të mbijetuarve të Holokaustit që mund të dëshmoj për këtë ngjarje përmes përvojës personale”, tha ai. “Eshtë shumë e rëndësishme të ruash kujtesën e Holokaustit sepse ajo ka rëndësi universale – dhe sepse ka kaq shumë revizionistë të historisë që do ta fshijnë këtë kujtim sepse i përshtatet rrëfimit të tyre”,

Ndër iniciativa të tjera, Projekti Botëror i Daffodil i Am Yisrael Chai synon të mbjellë 1.5 milionë trëndafilë në kujtim të 1.5 milionë fëmijëve që vdiqën në Holokaust – dhe për fëmijët që vuajnë në kriza humanitare në të gjithë botën sot. Deri më sot, rreth 664,000 daullesa (shumica prej tyre në Gjeorgji) janë mbjellë në 266 kopshte në të gjithë Shtetet e Bashkuara si dhe Republikën Çeke, Kanada, Izrael, Japoni, Poloni dhe Hollandë.

Për koincidencë, ngjarja në internet e Am Yisrael Chai u zhvillua vetëm një javë para vendosjes zyrtare të marrëdhënieve diplomatike midis Izraelit dhe Kosovës shqipfolëse, një republikë e shkëputur e Serbisë që, ashtu si Shqipëria, ishte pushtuar gjithashtu nga nazistët gjatë Luftës së Dytë Botërore.

“Hashem ka qenë i mirë për njerëzit e kombeve tona dhe na ka bekuar me paqe dhe liri në tokat tona,” tha Meta, presidenti shqiptar. “Ne mirëpresim zhvillimet më të fundit midis Izraelit dhe vëllezërve tanë në Kosovë për zotimin për ta njohur Kosovën si një shtet të pavarur. Ne do të dëshironim të përfitonim nga kjo mundësi për të falënderuar udhëheqjen e mikut tonë të përbashkët, Shtetet e Bashkuara, për këtë zhvillim historik”.

Mbajtja gjallë e kujtimeve

Po ashtu foli Rabini Jacob Schacter, babai i ndjerë i të cilit, Rabbi Herschel Schacter, ishte pjesë e divizionit të Korpusit VIII të Ushtrisë së Tretë të SH.B.A.-së që çliroi Buchenwald në Prill 1945.

Rabini Herschel Schacter drejton një shërbim lutjeje për të burgosurit hebrenj të çliruar në kampin e përqendrimit Buchenwald, prill 1945. (Foto: Stephen Jacobs)

“Është për mua një nder i veçantë që të jem në gjendje të lidhem me dikë që u takua me babanë tim në ferr, në Bukenwald, shumë vite më parë,” tha profesori i Universitetit Yeshiva për Jacobs. “Ndjej që kjo mbrëmje është një përkujtimore dhe ribashkim i Buchenwald”.

Përveç Metës dhe Schacter, personalitete të tjera pjesëmarrëse në prezantimin e Am Yisrael Chai përfshinin Rusty Paul, kryebashkiak i periferisë së Atlantës të Sandy Springs, ku zakonisht zhvillohet ngjarja vjetore; Theodore Britton Jr, konsulli i nderit i Shqipërisë në Atlanta dhe Anat Sultan-Dadon, konsulli i përgjithshëm i Izraelit për Juglindjen.

“Pas pushtimit gjerman në 1943, shqiptarët jo vetëm që mbrojtën të gjithë qytetarët e tyre hebrenj, por gjithashtu siguruan një vend të shenjtë për të gjithë refugjatët hebrenj që arritën në Shqipëri të cilët tani e gjetën veten në rrezik dëbimi në kampet e përqendrimit”, tha Sulltan-Dadon. “Shqipëria – i vetmi vend evropian me shumicë myslimane – demonstroi qartësi morale atje ku kombet e tjera evropiane dështuan”.

Kryetari i Bashkisë Paul shtoi: “Siç thotë Bibla,” atje u rrit një faraon që nuk e njihte Jozefin. ‘Epo, nëse nuk vazhdojmë të flasim për këtë tragjedi, fatkeqësisht do të jetë e humbur për historinë”./izraeli sot

Please follow and like us: