Hamit Aliaj: QENI I ÇARTUN

Vrite qenin e çartun Imzot

Se edhe qiellin po e msyn

E ka me na i hangër zotat!

Për qiell e për dhe!

Po s’lë kanuni qenin me e vra,

Shoqata e qenve, nuk lë!

E qeni i çartun msyni udhëtarin e parë,

Udhëtari i parë kafshoi udhëtarin e dytë,

I dyti të tretin, i treti…

Në mbrëmje gjithë katundi u çart e lehte si qen,

I u turr deleve çartani i zi,

E delet e tërbuara lehnin si qen,

Lehnin krojet ku pinë ujë të çartunit,

Lehte dhia e Paria, huta e lahuta,

Të nesermen ranë shkabat mbi gjahun e tyre,

Këlyshë të vegjël, lepuj, qingja e gjithçka gjetën

Po krejt ishin të trenta, të çartuna,n is e sos,

Shkonin qiellit me to, e qielli lehte,

Leh qielli, Imzot,

Atë e ditë e sot!