Haris Vongli: Në ty vdiqën gjithë burrëritë

Çdo përbërje e lëndë, shije e gërryerje,

Stërmundim e pëshpërimë, rrugë e përbetim

I ngjan Iliadës, siç i ngjan nga pak edhe ti.

Sot kam fare pak inat e shumë zhgënjim.

Jam e marrë, të dy e dimë.

Vetëm një marrëzi mund të të krahasonte ty

me 2.500 vjet filozofi.

Dje e për çdo sekondë ti deti ishe

Dhe unë qielli përmbi –

Të mbrojta sa humba yjet e tërë magjinë.

Ti ike për të kërkuar në rikthim miqësinë.

Ndaj unë dot s’ta fal…

Vetëm se humbe ti tërë matësit e sasitë,

Vetëm se zhbëre me sklerozë dashurinë.

U shpërbëmë e qamë gjer në kocka

Sytë e mi s’patën më as lot e as dritë.

Gërrmadha jonë s’mbajti dysheme e as tavan

E asgjë s’ndodhi gjithsesi, kujtohu!

As nuk mi mblodhe dot copëzat

Dhe as unë ty frikërat e lojrat.

Në ty vdiqën gjithë ëndrrat e burrëritë

E unë çdo fytyre të re i vesh nga një gabim./albspirit.com