Poetja Antonietta Micali vjen në shqip nga Arjan Kallço

Antonietta Micali: Një Vallëzim për jetën

Antonietta Micali është diplomuar për gjuhë moderne në Universitetin ‘La Sapienza’, Romë. Është e impenjuar në fushat social-kulturore dhe organizon konferenca dhe veprimtari kulturore. E do shumë jetën dhe kulturën, mendon se duhet t’i duash dhe të jesh i vendosur, kur ndjek ëndrrat e tua. Merret me shkrimin krijues, pasi të shkruash është një udhëtim i brendshëm. Libri i parë i botuar është për fëmijë titullohet “Dedaloja dhe Ikari”, ku hyrjen e shkruan i biri . Poezia është një pasioni i saj i madh dhe e konsideron “letërsi e shpirtit”. Volumi i dytë titullohet “Një vallëzim për jetën”, një përmbledhje poezish si himn për jetën.

 

 

Kjo kohë

 

Kjo kohë

rrjedh e paqëndrueshme,

pikturon pejsazhe,

vizaton mendime,

tregon për dashuri,

klith zemërime,

qetëson dhimbje,

shkruan fjalë

me forcë e erës,

më pas i fshin me valët e detit.

Koha e pushton

jetën dhe kujtimet,

pastaj shuhet

kështu…ngadalë

si vetë jeta.

 

Nostalgji kujtimesh

Shikimi rrok

bukurinë e pejsazhit,

e mbështjellë me pallton time

dhe prej mendimeve, e vetmuar,

rikujtoj lojrat e fëmijërisë

midis rrugicave dhe të qeshurave,

pastaj, kthehem, e vë re se prej teje

më ka mbetur vetëm një kapele

që brenda mban gjithë jetën time.

 

Dua të fluturoj

Më lër të fluturoj

larg prej kujtimeve

drejt qiejve të kaltër

dhe ylberëve të rinj.

Dua të qëndroj pezull në ajër

drejt horizonteve të reja

si çafka

pas shkatërrimit të Ardesë.

Më lejo të fluturoj sipër brigjeve të oqeanit,

të hyj në shpellë

e vendosur në kufijtë e botës

ku jetojnë: Morfeu, Fobetori dhe Fantazi

dhurues bujarë të ëndrrave të vërteta

dhe gënjeshtarë.

Më lër të fluturoj si Ikari,

më lër t’i ndërtoj krahët e mi,

më ndihmo të jem e lirë,

t’i admiroj bukuritë

si flutura

që lehtësisht përplas krahët,

apo si ballerina që e hijshme

ngrihet në fluturim,

nën ritmin e muzikës së ëmbël të Bahut.

Shoqëroje fluturimin tim

jashtë prej fshikëzës së vemjes

më lër të fluturoj nëpër botë,

jo në vetmi,

por me melodinë e ëmbël

të dashurisë tënde.

 

 

Kujtime

Ato aroma të pangatërrueshme

të një kohe të largët,

kur zemra ishte e pafajshme,

plot pritshmëri…

Shikimi kureshtar

dhe i mbushur me gëzim.

Kujtime fëmijërie

të zërave familjarë,

të njerëzve të dashur,

të lojrave, të erës mes flokëve,

të dashurive të shkuara,

si rreze të shuara dielli

mes reve të zeza…

Të një dashurie

që i shoqëron ditët e mia,

e kujdesshme, e zellshme, e butë e dashur.

Kujtime të zakonshme vendesh,

të qeshura ngatrestare

shikime dhe përkdhelje

lotë fëmijësh

që na e ndryshuan jetën tonë.

Kujtime të pashlyeshme të jetës të ndara

me njeriun te i cili ati im më besoi në një pasdite

të nxehtë korriku,

Me sytë të mbushura me lotë

dhe shpresën e një lumturie

që të zgjaste një jetë.

 

Vishem me diell

 

Vishem me diell,

hedh parfumin e detit

eci mbi valë

në majë të gishtave.

Kërcej mbi re

në dyert e ëndrrave trokas,

më jep një buzëqeshje

ndihem në parajsë.

Ia drejtoj sytë qiellit

ngatërrohem me kaltërsinë e detit,

kërcej pak më tej

dhe shpejt lumturinë time gjej.

 

Një vallëzim jetës

 

Dua t’ia dhuroj

një vallëzim jetës

duke kërcyer

me notat e erës

të gjëmimeve dhe detit.

Dua t’i këndoj heshtjes

të përulem para një perëndimi

dhe të ulem

këmbëkryq

ta pres agun e një dite të re.

Dua të vishem

me petale

trëndafilash të kuq dhe vjollcë

që ta ndjej në trup

aromën

të kërcej në tokën e lagur

nën këngën e bilbilave

të këndoj me ta

një himini dashurie t’ia marr

për jetën, për këtë jetë me ty!

 

Unë jam deti

 

Unë jam deti,

mendimet e mia

treten midis reve,

shkojnë, vijnë

rrudhen

shkumbojnë

thyhen

përvdiren dhe kthehen prapë

më ledhatojnë

më skllavërojnë

më kapin

më flasin për ty.

Unë jam deti

gati ta përqafoj

ta mikpres

ta dashuroj.

 

Përktheu Arjan Kallço