Ndue Ukaj: Marshi i marrinave për gjoja solidaritet me popullin palestinez

Kjo murtajë ka deformuar qenien shqiptare edhe ashtu me plagë të thella dhe vazhon të jetë mes nesh e retushuar dhe e mbështjellë me do etiketa të reja, politike, kulturore e civile.

Për fat të mirë duhet thënë se kjo sasi-as dje dhe as sot- s’ka mund të bëhet përcaktuese e shenjuese e zhvillimeve kombëtare, por vazhdon jetë një energji destruktive që pengon përparimin e kombit dhe dëshiron ta këputë atë nga liria perëndimore për ta lidhë në litarinë e despotisë lindore. Kjo axhendë natyrshëm i mban të gjalla synimet e Rusisë e Serbisë kundrejt nesh, prandaj fryhet si zjarr përvëlues në secilën stinë.

Shqiptarët që kanë kujtesë e dinë mirë se ky lloj solidariteti është pasojë e kequshimit ideologjik, e një propagande të gjatë komuniste që është predikuar nga sistemi i kaluar dhe s’ka të bëjë asgjë me gjoja konceptin për mbrojtjën e të drejtave të njeriut. Fundja, Palestina vazhdon të jetë një nga kundërshtarët më të ashpër të vendit tonë dhe të fyej keq dinjitetin e shtetit tonë, kurse populli izraelit një nga përkrahësit më të mëdhenj e më të rëndësishëm.

Në një rrafsh tjetër ky solidaritet duket se është shprehje e do farë sentimentesh fetare, por që edhe në këtë rast del të jetë solidaritet i pasinqertë. Sepse kur bëhet fjalë ta zëmë për kurdët e të njëjtit besim “solidarizuesit” e Prishtinës bëhen të shurdhër e të pagojë.

Prandaj marshet e tilla janë marshe marrinash.

Shqiptarët që nuk solidarizohen thuajse në asnjë temë të brendshme e duan t’ia nxjerrin sytë tjetrit, ndërkaq tregojnë zell të çuditshëm për t’u marrë me tema universale e për t’i rregulluar punët e botës. Këtë janë marrëzi proletare!

Kjo mendësi e rrezikshme donkishoteske pasqyron një krizë të thellë identitare dhe një rrëmujë shpirtërore që s’na lë të qetë të kujdesim për kopshtin tonë, pra ta mbjellim atë, siç këshillonte i mençuri Volter, por kujdesemi për kopshtet tjera.

Kopshti ynë ka shumë punë dhe puntorë ka pak!