Mustafa V. Spahiu: PRANIA E PADUKSHME

 

 

Më mungon sakaq një shpirt i dëlirë,

Në prani zjarri ende i përcëllueshëm!

Nën hi prushamës vajepërd’llueshëm;

Pas së keqes s’përtritet asnjë e mirë!

 

Kotekot e skalis granitin t’mjeshtëruar,

Lot ngashrimi derdha lumit të bardhë

Me rreze dielli e mbjell mall një arë, në

Gjoks m’kjason një krua i pashterruar.

 

Prani’e padukshme mos qoftë ëndërr!

Daulleve pa vlerë zëri mos t’u ndihet,

N’hap të sorkadhes dora ç’po ngrihet!

Bahçet e zemrës t’i besova me zemër.

 

Vargjet sythash bëjnë dhe kryengritje,

Engjujt e blerimit luadhesh mbledhur.

T’ringjallë vreshtin – rrush t’pavjelur;

Me këmishë ylberesh – me yll n’pritje.

 

Me fjalët e tua – rruazash plot stolira,

– Jam esëll – mendjen e kam femër! –

Do shkriftohem nëse t’thërras n’emër

Kredhu sa më thellë në safire të mira!

 

Dnesjet e rrufeve të plagosur m’lanë,

Qenkam ‘mëkatar’ s’dua ngushëllim!

Zoti m’goditi n’ankth-dha ndëshkim;

Motesh t’errëta një gugash ma vranë.

 

Me armik u përballa fytyrëpërfytyrë,

Vargje t’ngrohta s’vrava me gojë, e

Ndërgjegjën e pata t’vetmen mburojë;

Lavdi Zulmëmadhit s’u bëra pasqyrë!

 

 

E premte, 14 maj 2021, në Dardaninë Ilire.