Rifat Ismaili: NUK E DI SA HERË…

Nuk e di sa herë përmenda emrin tënd

Emrin tënd e vara në murin e kujtesës

Si një dry i vogël, ndryshkur, që zë pak vend

Kujtimi yt shkëlqen si një diamant i heshtjes.

Nuk di sa herë thirra rrugës së zbrazur

Ktheve një çast kokën dhe u bëre mjegull

Qielli u mbars nga sytë e tu të qashtër

Me flokët e tu që pas i shkojnë erës…

Zemra ime u thërmua pranë një guri atë çast

Një shkreptimë e papritur ndezi qiellin e përflakur

Kryqëzova duart dhe asgjë më nuk pashë

S’të pashë më ty, as yjet, as terrin e natës.