Cikël poetik nga Lulzim Tafa

Kokën time të prerë

Në dorë ma dhanë

Dhe thanë

Ik!

Zorrët m’i nxorën

Dhe me to

M’i lidhën këmbët

Dhe thanë

Ik!

Mbusha xhepat

Me gjak

Valixhet me gjymtyrët

e mia dhe

IKA.

S’ka faj Nana

Kur thotë

Hiqu andrrave se

T’i lujnë mentë prej kresë

Gjithë natën mbramë

Paketuam mërzi

Në do thasë najloni

E hamajtë e zi i ngarkonin ato

Në anije

Dhe më asgjë nuk di

Deri në mëngjes

Kur thanë

U idhtue Deti.

Hartë e dhembjes

Shfaqur në buzë

Nëse mund ta lexosh

Rrugën nga do të shkosh

Ethet e forta

të ftohta

të zjarrmisë,

Ethe të gjalla

Ja ku më janë shfaqur

Por ti s’ke faj

që nuk mund ta lexosh

Artin absurd

të vijave në buzë.

Haku

I hakut t‘gjakut

Gjaku

I ligshtë

Konopi

I Fortë

Laku.