Cikël poetik nga Lulzim Tafa

 

Kohët

 

Vetëm thonjtë mbeten thonj

Ditë e nesërme na sill diçka të re

Se me të vjetrën u përgjakëm.

 

Të dielave mos më thirr më

 

Të dielave mos më thirr më

Mund të mos zgjohem

Përjetë të rri në gjumin e vdekjes.

 

Mos i harro çastet e ngrira

Veç të dielës zgjidhe ditën tënde.

 

Për ty kur të vdes

Pas shtatë bjeshkëve të ta gjej emrin

Ah si nuk vjen ditëve të tjera.

 

Kur të vdes

 

Kur të vdes

Mos qaj e dashur

Të kam tradhtuar

Me çupat e planetit tjetër.

 

Kur të vdes, mos qaj motër

E ngas gjokun e Gjergjit

Me bajlozë deti.

 

Kur të vdes, mos qaj nënë

Veç jepu gji

Këtyre

Metaforave

Të pikëlluara

Si mua dikur…

 

Vdekja çon fjalë

 

Unë do vritem në këtë luftë

Për secilën sumbull

Të xhamadanit

Do ta marr nganjë plumb

Dhe secila pikë gjaku

Do të bëhet sumbull

Në këmisha dhe xhamadanë

Të ushtarëve dhe kapedanëve

Të mi.

1997.

 

Territoret e lira

 

Ishin territoret e lira

Dhe ishim ne

Dita e gjatë dhe e lumtur

Ne putheshim nën një mollë

Papritmas filluan me raketa

Territoret e lira

I bënë territore të shkreta

Të shkretë u bëmë edhe ne

Tani athua

Kush puthet atje

Nën atë të shkretën mollë.

1998.

 

Raport nga Kosova 1999

 

Këtu nuk shkelen të drejtat

Dhe liritë e njeriut

Këtu shkelen vetëm kokat.

 

Kryetrimi

 

Heroin e kishin rrethuar

Nga të gjitha anët

E ai ngujuar në kullë

Me një rrospi

Bënte seks

I dëshpëruar thellë

Nga historia

Që s’do ta kapë kurrë

Lahuta as çiftelia.

 

Idil

 

Sapo të pashë

Më mbetën sytë

Më mbetën buzët

Në buzët tua

I tëri

mbeta në ty

E tëra

mbete në mua.

 

Ekspozitë me ëndrra

 

Në Galerinë e Arteve

Së shpejti kam me hap

Një ekspozitë me ëndrra

Dhe keni me pa

Si kam me i shky sytë

Njerëzimi

Dhe ka me luajt mendsh

Kritika.

 

I kam edhe dy fjalë

 

Ngadalë

Se i kam edhe dy fjalë

Dëshiroj të takoj vrasësit

dhe t’i pyes:

Pse na kanë vrarë?!

Prishtinë, qershor 1999.

Marrë nga përmbledhja poetike “I kam edhe dy fjalë”.