Emil Asdurian: ODE TO THOUGHT

Mry

… atje mes rreshtave ish, nuk ka nevojë të mihsh me thellë

ne palët e brumta të mendimit, mes faqeve shkruar rëndom

e pakujdes, dantellë e thurrur me aq imtësi prej duarsh

instinkti nga një Un i lënduar, ta shpëtojë e më vonë të

dëshmojë, kuptim t’u japë të pavërtetave lidhur bashkë, rëndësi

një rrefenjë tashmë gëlltitur e tretur… kambanë, që bie të ndjekë

a paraprijë një rit të lashtë. Ku ajo është kulla e lartë, gjuhëza,

teh i buzës që drithëron, jehona që ndeshet me qetësinë mbytëse.

Ankth!

E gjen, mbas syve të saj, tek qaf’ e përulur thjeshtësisht me hirin

e një zonje, mbi supin e zhveshur të gjunjëve, në psherëtimën

q’e shtrëngon me buzët hullibrishtë, atje ku e shpërndarë rri si

mbi një varg, siç bën sa herë që dashuri sjell, të mos harrohet

me shifrën e saj, thelbin e paprekshëm të ndërgjegjes ruan,

kotësi e marrë të mos e shprishë.

Premtim i pathyer dhe në vdekje!

… është, në rrjedhën e qartë të ngjarjeve, tek shkaku dhe

përgjigjia e pasojës, si një mjedis i ndjerë plotësisht, në

tragjedinë e ndemjes njerëzore, ngurrimi, faji, gjylja në kyç

të këmbës që qetëson ngadalë, dhimbje e vërtetë nga një

gjuhë e plasaritur, që n’ harmoni, shtresë pas shtrese të

paprekur mban ç’padyshim është vetëm e saj, ç’ajo vetë ngjizi.

Copë-copë!

Bashkëngjitje

(Coherence)

mry = dashuri, yll i detit/një pikë në oqean, Maria.