Odise Kote: VETËM TI

Vetëm ti ma ke rrëmbyer kujtesën.

Pyes erën që gërvisht me thonj në qelqe.

A e kam humbur të gjithë shpresën,

Pyes gërmat e ujit dhe erën…

Vetëm ti ma ke rrëmbyer kujtesën,

Sa grackat dhe ëndrrat pa ty i refuzoj.

Gjethet e rëna gjithë natës,

shkrimet e shiut dhe era e çmendur,

tani kushedi ku bredhin?