Bledar Koçi: Dhimbje…

Ish një shegë atje te lëmi

Faqe skuqur çupëlinë

Dhimbja shpesh aty më shembi

Që s’ia ndjeva vajzërinë.

Ish një fik aty më tutje

Plak i moçëm, i pafjalë

Diç më flisnin si me ngutje

Ca kujtime mbetur gjallë.

Ish një ftúa, shumë e doja

Puthur fletësh tej në erë

Një folezë atje kundroja

Kur trokiste një pranverë.

Ish dhe arra mbi një shekull

Degëdjegur vetëtimash

Fshehur hiret nëpër mjegull

Shkarë e zbritur prej borigash.

Kaq shumë ishin e më s’janë

Ç’mall i dridhur shungulloi

Si zogth humbur anë më anë,

Qiejsh të largët fluturoi..