Uashingtoni i jep lamtumira e fundit ish-sekretarit të Shtetit, Colin Powell

Miq, familjarë dhe ish-kolegë po nderojnë sot Colin L. Powell, ushtarakun dhe diplomatin që gëzon një admirim të gjerë, i cili nga një djalë i Bronksit u bë i pari afrikano-amerikan në krye të Shtabit të Përgjithshëm e më vonë, sekretari i parë afrikano-amerikan i Shtetit.

Sot në Katedralen Kombëtare në Uashington po mbahet funerali për nder të tij ku po merr pjesë edhe Presidenti Joe Biden.

Gjatë ceremonisë mbajti një fjalim Madeleine Albright, paraardhësja e zotit Powell në detyrën e sekretares së Shtetit.

Gjithashtu janë parashikuar fjalime nga Richard Armitage, ish-zëvendës sekretar i shtetit gjatë kohës kur zoti Powell mbante detyrën e kryediplomatit të vendit, si dhe djali i zotit Powell, Michael Powell.

Megjithëse me vonë do të bëheshin miq të mirë, marrëdhëniet mes zotit Powell dhe zonjës Albright janë përshkuar nga përplasje, sikurse ajo gjatë periudhës që zonja Albright shërbente si ambasadore në Kombet e Bashkuara nën administratën Klinton. Të dy e kanë risjellë në vëmendje atë periudhë, që përkonte me muajt e fundit të zotit Powell në detyrën e Shefit të Shtabit të Përgjithshëm. Aso kohe zonja Albright shtroi një pyetje që lidhej me ndërhyrjen ushtarake të SHBA-së në Ballkan duke thënë se: pse Shtetet e Bashkuara duhet të kishin një ushtri të shkëlqyer nëse nuk mund ta përdornin për rrethana të tilla?

Në kujtimet e tij duke iu referuar atyre ditëve zoti Powell ka thënë se ishte acaruar aq shumë nga deklarata sa kishte “menduar se do të pësonte një aneurizëm”. (fryrje e aortës, arteries kryesore të zemrës që furnizon me gjak pjesën tjetër të trupit).

Lidhur me këtë çështje pikëpamja e zotit Powell ishte se Shtetet e Bashkuara duhet ta angazhonin ushtrinë e tyre, vetëm kur të kishin një objektiv politik të qartë dhe të arritshëm, një element kyç i asaj që do të njihej më vonë si Doktrina Powell.

Zoti Powell vdiq më 18 tetor në moshën 84-vjeçare nga ndërlikime të shkaktuara nga COVID-19. Familja e tij tha se ai ishte plotësisht i vaksinuar kundër koronavirusit, por zotit Powell kishte një sistemit të dobët imunitar pasi vuante nga mieloma e shumëfishtë, apo kanceri i gjakut një sëmundje për të cilën merrte trajtime.

Historia e ngritjes së zotit Powell si një nga figurat më të shquara të kombit, ka shërbyer si një shembull për shumë njerëz.

Në autobiografinë e tij të titulluar “Udhëtimi im Amerikan”, zoti Powell kujtonte një fëmijëri të epokës së pas depresionit, të jetuar në lagjen e Bronksit në Nju Jorkut, si një nxënës jo i mirë, i shkujdesur dhe pa objektiva.

Ushtria i hyri në gjak gjatë vitit të tij të parë në Kolegjin e Nju Jorkut në vitin 1954. Frymëzuar nga shokët e tij me uniformë ai u regjistrua në Trupat e Trajnimit të Oficerëve Rezervë të shkollës.

Pas kësaj zoti Powell do të vazhdonte të shquhej me karrierën e tij në ushtri.

Edhe pse ishte vetëm 4 vjeç kur Shtetet e Bashkuara hynë në Luftën e Dytë Botërore, ai ruante kujtime të gjalla nga vitet e luftës.

Zoti Powell shërbeu në ushtri për 35 vjet. Ai u emërua në detyrën e togerit të dytë në vitin 1958, më pas shërbeu si drejtues toge, në atë që aso kohe njihej si Gjermania Perëndimore dhe në vitin 1962 shërbeu për një vit në Vietnam si këshilltar i një batalioni këmbësorie, periudhë gjatë së cilës u plagos. Zoti Powell do të shërbente sërisht në Vietnam në vitin 1968 dhe më pas ai mbajti një sërë detyrash si brenda ashtu edhe jashtë vendit.

Në fund të viteve 1970 ai punoi në Zyrën e Sekretarit të Mbrojtjes dhe në vitin 1983 shërbeu si gjeneral brigade duke u bërë ndihmësi i lartë ushtarak i Sekretarit të Mbrojtjes Caspar Weinberger. Më vonë ai shërbeu në Shtëpinë e Bardhë si këshilltar për sigurinë kombëtare i Presidentit Ronald Reagan dhe në vitin 1989 u ngrit në detyrën e një gjenerali me katër yje. Më vonë, po atë vit, Presidenti George H.W. Bush e emëroi në detyrën e Shefit të Përgjithshëm të Shtabit.

“Ai ishte aq i preferuar nga presidentët saqë u nderua dy herë me Medaljen Presidenciale të Lirisë“, tha ish-Presidenti George W. Bush në një koment pas publikimit të njoftimit për vdekjen e zotit Powell.

Gjatë karrierës së tij ai u vlerësua lart e fitoi besim ndërkombëtar, besim që u vu në rrezik në shkurtin e vitit 2003, kur gjatë një fjalimi në Kombeve të Bashkuara, në cilësinë e sekretarit të Shtetit, ai parashtroi kërkesën për të nisur luftën në Irak. Pas daljes së lajmeve se informacionet e zbulimit që ai përmendi ishin të gabuara e ndërsa lufta në Irak u shndërrua në një makth të përgjakshëm dhe kaotik, reputacioni i zotit Powell u dëmtua, por megjithatë nuk u shkatërrua.

Pas largimit nga qeveria, ai u shndërrrua në një figurë qendrore në skenën globale. Ai themeloi një organizate e cila synonte të ndihmonte të rinjtë e varfër amerikanë e pa mundësi kryesisht financiare. Republikanët donin që ai të kandidonte për president. Por i zhgënjyer me partinë e tij, zoti Powell dha mbështetjen e tij për tre kandidatët më të fundit për president që i takojnë partisë demokrate, të cilët mirëpritën mbështetjen e tij.

Ndikimi i zotit Powell u ndje në nivelet më të larta të struktuave amerikane të mbrojtjes edhe për shumë kohë pas tërhoqjes së tij nga jeta publike. Lloyd Austin, i cili në janar u bë sekretari i parë afrikano-amerikan i Mbrojtjes, e quajti zotin Powell një mik dhe këshilltar të tij. Ashtu si zoti Powell, zoti Austin u ngjit në strukturat e ushtrisë duke u bërë një gjeneral me katër yje.

Në ditën e vdekjes së zotit Powell, zoti Austin e quajti atë “një nga udhëheqësit më të mëdhenj që ka njohur vendi”.

Zoti Powell ishte mes atyre figuarave të shquara të vendit në fushën e sigurisë kombëtare që humbën jetën këtë vit, mes tyre George Shultz, i cili ka shërbyer në kabinetin e Presidentit Ronald Reagan dhe ishte sekretar Shteti nën Presidentin George H.W. Bush; si dhe Donald H. Rumsfeld, i cili ka shërbyer dy herë si sekretar i Mbrojtjes. Vetëm disa javë para vdekjes së zotit Powell, një ish-komandant i forcave amerikane në Irak, gjenerali i ushtrisë Raymond Odierno, vdiq nga sëmundja e kancerit.