Poezia e Kavadhias vjen në shqip nga Arqile Garo

Mё vjen keq pёr çdo gjё tё trishtuar mbi dhe.

Pёr sytё e turbulluar, njёrёzit e sёmurё,

pemёt degёthara, parqet e shkretuar,

qytetet e vdekur, vendet qё s’ ndrijnё kurrё.

Rrugёtarёt e krrusur me torbёn mbi supe

qё ecin nё udhёn pambarim nё horizonte,

muzikantet e verbёr nё rrugёt e zhurmshme,

tё urёtit tё mjerёt, fatzinjtё, vagabontet.

Dhe vajzat e zbehta qё presin tёrё jetёn

kalorёsin e ёndres sё tyre tё tretur,

tё shfaqet nё fundin e rrugёs me mjegull.

Pёr mjelmat mbi puplat e bardha mbёshtetur.

Anijet qё nisen pёr liman tё largёt

dhe kurrё nuk e dinё a do mbrijnё dot atje,

sa fort do tё doja me to tё udhёtoja,

e mos kthehesha mё.

Mё vjen keq pёr lotin e gruas sё bukur,

qё tret n’ hapёsirё veshtrimin e pikёlluar…

mё vjen keq nё kёtё botё pёr gjithshka qё vajton,

pse ngjan me mua.