Alfons Zeneli: PEISAZH NE QYTET

Sikur të merrja frymë prej heshtjes që fshihet nën ujë

ose brenda një alge të vdisja si frymë pak e nga pak

dhe pastaj tevona, unë- hija, klithmë prej zogu

të shkruhesha nëpër qiellin e mugët si ky varg.

Sikur të isha ai kalimtari gri dhe i vetmuar

pranë barkës pa pengje që si mendim po tretet

do e braktisja k`të qytet të nëmur prej vetvetes

me gjithë fanarët, dritaret, baret dhe netët.

Sikur të isha lumi

që nuk i mbyt të vetët.