Vjollcë Berisha: PËR DIMRIN QË SHKOI

E fundit ka për të qenë ndoshta

Kjo borë që ra e s’e shkelëm dot

Një ditë midis luksit e ditëve të ngrohta

Do vuajmë si s’u deshëm kot më kot.

Si nuk u shtruam në një bisedë azgane

Diku në një tavernë, me mbulesa kuti-kuti

Me zërin mëndafsh të ndonjë cigane

Me plot andralla e me pak raki.

Si nuk e pamë tek binte ajo borë,

Si nuk u ulëm pranë e pranë një herë

Si e vumë përposhtë dimrin e gjorë

Me dëshirat tona që i lamë nderë.

Askush s’na pa buzë më buzë puthitur

As me çap të lehtë duke shkarë mbi re

Sa mall do të endnim po ta kishim ditur

Se gëzimi i fundit dimri i vjetshëm qe.