Lasgush Poradeci: GREMINA

Ti sot as qesh as qan,

Ri larg e qetë.

Në shpirtin t’ënd ti mban

Një faj për jetë.

Një dashuri me gas,

Siç fryri era,

E zure shpejt në ças,

E le përhera.

U ngrove-ashtu sa mund,

As shumë-as pakë,

S’të ndriu përdrejt në fund

E bardha flakë:

Më ndriu e griu e shkriu

Ah mua zjarri!

U mvarrësh un’i ziu

Mi buzë varri!

E nuk më dhemb aspak

Një vdekje-e gjallë,

Ndaj qava lot me gjak,

Si në përrallë;

Ndaj hoqa rëndë-ashtu,

Gjer në greminë,

Llaftarën që më zu

Për dashurinë;

Për dashurinë-o Zot,

Që shemb një burrë,

Që s’e pat ndjerë dot

Gruaja kurrë;

Që lind e ndritur krejt,

Bukuriplotë!

Me dritën drejt-për-drejt

Nga drita jote!

Që qesh e qan e zjen,

E s’jep të qetë,

E zjen e bren e shfren,

E s’vdes përjetë.