Bledar Koçi: TË MARDHURAT VARRE

Një grusht i gjeta varret.

Kuvendonin njëzëri atë vjeshtë teksa shirat gjëmonin së largu.

Të mardhur i gjeta.

I pashë tek dridheshin prag dimrit, ku një akacie mundohej e fletëza supeve u hidhte asaj dite të hirtë që humbte mes barit.

M’u shfaq dhe gjyshja përdore me një hënëz që kthehej të flinte me të.

S’më pa, e mira ime.

Të tjerat nënoke, fytyrëqeshura puthnin me sy hapat e mi që iknin me vjeshtën.

Ç’mëhallë e bukur!

Aty.

Aty mbi ata varre mbledhur një grusht, qante vegjëlia ime…