Odise Kote: MBI FAQET RRITET MJEKËR

 

Kur fatit nisur, krejt i vetëm,

se s’kish askund udh’ikje tjetër.

Si farë hedhur përmbi dhera

të mbiu kris, mbi faqet mjekër.

 

Se pritje e gjatë që lodh dhe gurin,

harron harrim, harron dhe jetën.

Nuk vdes fëmija brenda burrit,

dhe pse mbi faqet rritet mjekër.

 

Ta plasi buzën, krusmë e egër

në ajz të lotit, rrënim – shkretim.

Mbi faqet nxin e gjora mjekër,

si një kokëçarje, një tërbim.

 

Ta thyejnë velën kur fryn stuhi,

rrezik – mëkat, zakon i vjetër.

Si çdo kimerë me komedi,

ka dramë e gjak në faqen tjetër.

 

Zhgënjim a kuturu s’e di,

ky trill e histori me mjekër…