Yzedin Hima: Nata

Nata me hapat e maces afrohet ngadalë

duke u lëpirë në strehët e mëhallës

të dehurit me të fashojnë mallin dhe brengat

të dashuruarit paketojnë me të opinionet

për t’i nisur të nesërmen sa më larg

afrohet e shtriqet e mpihtë nata

të marrët flenë në krahët e saj

të famshmit dehur nga drita dhe lavdia

tërë natën pijnë terrin dhe mërzinë

nata e pushtoi gjithësinë apo gjithësia natën

gjithësia në natë fsheh fytyrën dhe dobësitë

në mëngjes fshesarët me fshesat e gjata

fshijnë copa terri mendime të vrara

dhe dita shfaqet e virgjër sërish.