– Shokëve të një udhe – Shokët njomën buzët teksa fironte dhe e vetmja pikë, pagures së ujit. Më të voglit i lanë gjysmë gllënjke më shumë që frikën të mbyste greminës përpara. Kanë etje shokët… Xhepat e xhaketave me diell i patën mbushur të ngrohnin sapak duart. Po, po! Ia zhvatën lëkurën diellit rënë … Continue reading Bledar Koçi: PAGURJA