Izet Shehu: PERËNDITË PAGANE

Perënditë pagane zymtuar në muzg

Numëronin me ngut klithma të humbura.

Ecim… Kemi miliarda kilometra rrugë, –

Tha më e pushtetshmja dhe më e bukura.

Ecim mbi sajesa e shkrime shirash.

Mbi hieroglife gjurmësh e prerje rrëpirash.

Perënditë pagane trilluar në mënxyrë.

Të verbëra baresin mbi pllajën e miteve.

Pa sy e vesh, pa gjak e ngjyrë.

Pre e pabesive, pusive e flirteve.

Urtësitë pagane me profile prej ajri,

Kush i la i fundit e kush i shpiku i pari?

Perënditë pagane ndër shpella e shkrepa,

Makthe mëkatesh përtypnin me ngut.

I trembur, i mohuar, luginave të verdha

Kaproll i bestytnive vraponte në muzg.

Vrapo, kaproll, vrapo në pllajën e hirtë,

Mes erërave pagane të ngjizura në mit!

***

Perënditë ilire tek zbrisnin në rrëpirë,

Panë shkrirjen e akujve dhe prarimin e pranverës.

Panë urelën që rridhte… do të bëhet më mirë,

Thanë shpirtërat e shenjtë mes shkulmeve të erës

Perënditë ilire, perënditë pagane

Merrnin trajta njerëzore: flenë e marrin frymë.

Kur e kur bëhen erë e kur e kur tufane

Mëkatojnë mbi bar e mbulohen me brymë.

Perënditë ilire tek zbrisnin në rrëpirë,

Panë majat e maleve si putheshin me qiellin.

Sa e mirë kjo botë, ohoo, sa e mirë,

Kur sheh akujt që shkrijnë dhe urelat që rrjedhin!

Perënditë ilire, perënditë pagane,

Herë bëheshin erëza dhe herë bëheshin tufane.