Irma Kurti: Në shpirtin tim bie shi

Më mungojnë shumë bisedat tona baba,

pasditeve të gjata në qytetin e huaj,

në humnerën e heshtjes ku ti ke rënë

padyshim, që më ke tërhequr edhe mua.

 

Në dhomën e spitalit pa asnjë dritare,

ka ditë që me ty flas e flas pa pushim,

oh, sa puthje të kam dhuruar, në jetë

jo kurrë nuk t’i kam dhënë, me siguri.

 

Baba dëgjomë, është e vërtetë gjithçka

them dhe ky boshllëk pafund nëpër ditë,

derisa belbëzoj se koha është e keqe,

e zymtë dhe e ftohtë, plot me re e shi.

 

Nuk mund të tregoj se dielli buzëqesh,

se lindin jetë, lulet po hedhin shtat,

sepse ti e adhuroje stinën e pranverës

por tani i burgosur je në këtë shtrat.

 

Jashtë dhe në shpirtin tim bie shi…

 

Nga përmbledhja me poezi “Nuk është ky deti”, 2016.

——————————-

Irma Kurti: Nella mia anima piove

 

Mi mancano le nostre conversazioni papà,

nei lunghi pomeriggi nella città straniera,

nell’abisso del silenzio in cui sei caduto

non riesco a trovare più te e me stessa.

 

Ci sono giorni in cui ti parlo e ti parlo

nella stanza d’ospedale senza finestre,

chissà quanti baci ti ho dato, nella vita

non te li ho mai regalati, probabilmente.

 

Papà ascoltami, è vero tutto ciò che dico,

anche questa lacuna infinita nei giorni,

finché ti sussurro che il tempo è brutto,

è così cupo, fa freddo e piove fuori.

 

Non posso raccontarti che c’è un bel sole,

che nascono vite, i fiori stanno sbocciando,

perché tu adoravi la primavera, ma adesso

in questo letto sei rimasto imprigionato.

 

Fuori e nella mia anima piove…

 

Dalla raccolta di poesie: “Non è questo il mare”, 2014.