54 vjet nga vdekja e Martin Luter Kingut

Unë kam një ëndërr që katër fëmijët e mi të vegjël do të jetojnë një ditë në një komb ku nuk do të gjykohen nga ngjyra e lëkurës së tyre, por nga përmbajtja e karakterit të tyre. Unë kam një ëndërr sot!

Martin Luter King u lindë me 15 janar 1929 me emërtimin Michael Luther King Jr,. Por me vonë e ndërroi emrin në Martin.“Unë kam një ëndërr” u bë fjalimi që frymëzoi botën e që mbeti në kujtesën e secilit. Martin Luter King u bë pikë referimi për çdo lëvizje revolucionare që nisi në çdo kënd të botës. Ai njihet si aktivisti më i madh për të drejtat e njerëzve me ngjyrë dhe në përgjithësi u bë aktivisti më i madh për të drejtat e njeriut, kundër diskriminimeve. Në moshën 35 vjeçare u bë njeriu më i ri i cili fitoi çmimin Nobel për paqe. Sot shënohen 54 vjet nga vrasja e Martin Luter King.

Më 4 prill 1968 përderisa po mbante një protestë për të drejtat e punëtoreve të plehrave dhe po mbante një fjalim u qellua në një ballkon nga dhoma e tij e hotelit në Memphis Tennessee.

Një pjesë nga fjalimi i tij i plotë “I have a dream” i cili u mbajt me 28 gusht 1963 në Uashington.

Unë kam një ëndërr që një ditë edhe shteti i Mississippi-t, një shtet i mbytur nga vapa e padrejtësisë, i mbytur nga vapa e shtypjes, do të shndërrohet në një oaz lirie dhe drejtësie. Unë kam një ëndërr që katër fëmijët e mi të vegjël do të jetojnë një ditë në një komb ku nuk do të gjykohen nga ngjyra e lëkurës së tyre, por nga përmbajtja e karakterit të tyre. Unë kam një ëndërr sot!

Unë kam një ëndërr që një ditë poshtë në Alabama, me racistët e saj të egër, me guvernatorin e saj që i pikojnë buzët nga fjalët e ndërfutjes dhe anulimit, që një ditë pikërisht poshtë në Alabama djemtë dhe vajzat e zeza të vegjël të mund të bashkojnë duart me djem të vegjël të bardhë dhe vajza të bardha si motra dhe vëllezër. Unë kam një ëndërr sot!

Unë kam një ëndërr që një ditë çdo luginë do të ngrihet, çdo kodër dhe mal do të ulet, vendet e ashpra do të bëhen të rrafshnalta dhe vendet e shtrembër do të drejtohen dhe lavdia e Zotit do të shfaqet, dhe çdo mish do ta shohë së bashku. Kjo është shpresa jonë. Ky është besimi me të cilin do të kthehem në jug. Me këtë besim do të mund të nxjerrim nga mali i dëshpërimit një gur shprese.

Me këtë besim ne do të jemi në gjendje t’i shndërrojmë mosmarrëveshjet rrëqethëse të kombit tonë në një simfoni të bukur vëllazërimi. Me këtë besim do të jemi në gjendje të punojmë së bashku, të lutemi së bashku, të luftojmë së bashku, të shkojmë në burg së bashku, të ngrihemi për lirinë së bashku, duke e ditur se do të jemi të lirë një ditë. Kjo do të jetë dita kur të gjithë fëmijët e Zotit do të jenë në gjendje të këndojnë me një kuptim të ri: “Vendi im është i yti, tokë e ëmbël e lirisë, për ty këndoj.

Tokë ku vdiqën baballarët e mi, tokë e krenarisë së pelegrinëve, nga çdo faqe mali, le të kumbojë liria.” Dhe nëse Amerika do të jetë një komb i madh, kjo duhet të bëhet e vërtetë. Pra, le të kumbojë liria nga majat e mrekullueshme të kodrave të New Hampshire. Le të kumbojë liria nga malet e fuqishme të Nju Jorkut. Le të kumbojë liria nga Alleghenies në rritje të Pensilvanisë.

Le të kumbojë liria nga shkëmbinjtë e Kolorados të mbuluar me borë. Le të kumbojë liria nga shpatet e lakuara të Kalifornisë. Por jo vetëm kaq; le të kumbojë liria nga Mali i Gurit i Gjeorgjisë. Le të kumbojë liria nga Lookout Mountain e Tenesit. Le të kumbojë liria nga çdo kodër dhe molë kodër e Misisipit. Nga çdo faqe mali le të kumbojë liria!

Dhe kur kjo të ndodhë, dhe kur ta lejojmë zhurmën e lirisë, kur ta lëmë të kumbojë nga çdo fshat, nga çdo shtet dhe çdo qytet, ne do të jemi në gjendje të shpejtojmë atë ditë kur të gjithë fëmijët e Zotit, burra me gnjyrë dhe të bardhë, hebrenj dhe johebrenj, protestantë dhe katolikë, do të jenë në gjendje të bashkojnë duart dhe të këndojnë me fjalët e shpirtit të vjetër Negro, “Më në fund të lirë! Më në fund të lirë! Falënderoj Zotin e Plotfuqishëm, ne jemi të lirë më në fund”.