Odise Kote: KOKËTUNDËSIT

 

Kokëtundësit veç numra janë, nuk kanë emër,

Ka humbur fjala “unë”, ndjesi e njëjtë gjithnjë.

Të gjithë me preferenca barabar, pa zemër,

Asgjë nuk është e tyre, kanë vetëm hiçasgjë.

 

Dashurojnë me urdhër, riprodhohen me dekret,

Kanë humbur fytyrë, nuk njohin mëshirë.

Janë pronë e të gjithëve, pudrosen me të zezë,

E zezë, më e errëta e të zezës, i njëjti mendim.

 

I njëjti dekor tek kokë e krevatit,

Telajo njësoj, ngjyra njësoj, piktura skematike.

Pa kujtesë. Fshirë emri i nënës dhe atit.

Asgjë e njeriut. Dhe shenja gjumi simetrike.

 

Kokëtundësit veç numra janë, nuk kanë emër,

Ka humbur fjala “unë”, ndjesi e njëjtë gjithnjë.

Të gjithë me preferenca barabar, pa zemër,

Asgjë nuk është e tyre, kanë vetëm hiçasgjë.