Albspirit

Media/News/Publishing

Cikël poetik nga Selaudin R. Guma

Malli për ty

 

Je aq e bukur sa një lule bliri

Bukuroshe, e ëmbla, e brishta

Të vështroj dhe më ndizet malli

Ikin prej meje çastet e trishta.

 

Ne jemi larg, po dhe shumë afër

Here caste të lumtura, herë mëri

Hyn e del si një zanë mali

Urrejtje jo, po shumë dashuri.

 

Dashuroj si gjithë bota

 

Zemrën ma ndeze zjarr

Nuk jam unë vullkani Etna

Të të mbuloj ty me zjarr

Dhe të mos jem vetvetja.

 

Dashuroj si gjithë bota

S’ka rëndësi vendi, mosha

Kam të pastër zemrën time

Dridhen damarë e aorta.

 

Nuk bëj duel si Pushkini

As përbetime të kota

Shpesh një fjalë dashurie

Ka fuqi më shumë se topa.

 

Nëse ti ke ndarë mendjen

Nuk sheh ëndrra në mesnatë

S’të vë faj, nuk të mallkoj

Ikim dhe shihemi prapë.

 

Jargavani

 

Unë të pashë mbrëmë në ëndërr

Sipër mbi kreshtën e malit

Kishe hipur mbi një pishë

Si një ëngjëll që tremb djallin.

 

Jargavanët mbi fytyrë

Mbaje një kurorë, burbuqe

Stolisur me gurë rubini

Vezullonte dritë e kuqe.

 

Brofa nga gjumi i ëmbël

Buzëqesha me mallëngjim

Si të isha një fëmijë

Që gëzon për një vegim.

 

Doja të tregoja ëndrrën

Por më shfaqej me mungesa

Ajo që shihet në gjumë

Shpesh nuk është si e vërteta.

 

Prita gjatë një telefon

Prita mesazh a një thirrje

Dhe kur ato nuk më vinin

Trazonin gjithë qënien time.

 

S’jam fallxhor dhe astrolog

Besoj në gjëra të shenjta

Një dashuri e pakryer

Rri më shumë nëpër ëndrra.

 

Humori

 

Kush pa keq nga humori

Që jetën e zbukuron

Ata pak që e urrejnë

Është kot që po rrojnë.

 

Zoti që bëri gjithësinë

Projektoi birin e vet

E bëri të qeshë, të falë

Ta mbulojë të gjithë me gaz.

 

Ikën jeta porsi uji

Aq me vrap sa se mendon

Me hare dhe me gëzime

Njeriun e zbukuron.

 

Lulet çelin vit pas viti

Si një ritual i lashtë

Tjetër hije ka dru lisi

Ulliri tjetër zakon.

 

Edhe pemët bëjnë humor

Në dimër a kur fryn erë

Kapërthehen brenda tyre

Ngazëllojnë shend e verë.

 

Babait tim

 

Lapidar meriton ti babai im, lapidar

Të ndërtoj me mermer ngjyrë ar

Po më fal, nuk mundem, tani jam plak

Me vargje do të ta thur, pak nga pak.

 

Do t’i mbedh gërmat si dallandyshja folenë

Kur nga mërgimi i largët rikthehet në atdhe

Ashtu dhe unë do zgjedh vargjet më të bukura

Si kujtim për nipërt dhe të tjerë.

Ti bërë natën ditë, punoje pa mbarim

Rrite fëmijë me nder, të lidhur bashkë tok

Shtëpinë disa kate sikur të ishe mbret

Pa u ankuar kurrë me miq e shokë.

 

Nënës sime

 

Me sedër të rrallë ishte ti, nëna ime

Me duar me kallo dhe kërcinj gërvishur

Dhe rrudhat te balli, nga dielli stolisur

E papërtuar kudo dhe punëbitisur.

 

Dhe kecat gëzonin kur në kullota dilnin

Të njihnin nga zëri me aromë nëne

Ti rendje ngado, mëngjes e mbrëmje

E palodhur, e bukur, ngjyrë hëne.

 

Unë derdh lotë kur hedh këto vargje

Të thjeshta, të ndjera, lapidare

Nëna, kryeshenjtore, e mira nënë

Përmendore mes të vdekurve e të gjallëve.

 

 

 

Please follow and like us: