Yzedin Hima: Kali i kujtesës

i lodhur kali i kujtesës sime

u pengua tek gurët e fëmijërisë

gjunjëpërgjakur mbi gurët e zinj

kali i bardhë i kujtesës dha shpirt

unë u fsheha në ujin e turbullt të kohës

që rrjedh në përroin e trurit tim

për shkak të kujtesës sime të ikur

nuk e ndërtoj dot këtë rrugë, këtë park

teksa pemët hovin drejt qiellit

retë si vajza nudo shfaqen nga larg

nga qelqi i ftohtë i neonit në rrugë

pikëzon dritë nga syri i largët i Asaj

në mesnatë ndiej një thirrje malli

të dal në qoshe të rrugës e nën drita sysh

të shes psherëtima të freskëta bari.