Rexhep Polisi: VJEN NJË DITË…

Vjen një ditë dhe dhembin fjalët,

Që rrjedhin vrullshëm me mund.

Dhemb çdo gërmë, çdo presje,

Pikëpresje dhe pika në fund…

Tremben zogjtë e qiellit tonë

E fluturojnë në heshtje…

Dhe rrugët ku ecëm harbuar

Vajtojnë atje me dënesje…

Dhemb fjala që mbeti pezull

Në ankthin e pritjes, në harresë;

Dhëmb e nesërmja që avitet

E ngulitet frikshëm në kujtesë.

Tani është vonë dhe nata

Na mbulon me errësirën e saj.

Agimin presin ëndrrat e zjarrta

Dhe pulitin sytë si të zëna në faj.