Irene Renei: Pë femrën që kalon 50-vjetorin…

Në të pesëdhjetat, nuk mund t’i durosh më kufizimet. Nuk duron dot sytjenat shumë të ngushta, darkat e detyruara me kunatën që kontrollon pluhurin në qoshet e tua, takat e larta në kalldrëm dhe buzëqeshjet e rrethanave.

Në të pesëdhjetat nuk dëshiron më të demonstrosh. Ti je ajo që je, gjërat që ke bërë dhe gjërat që ende dëshiron të bësh. Nëse është në rregull për të tjerët, mirë. Përndryshe është njësoj.

Në moshën pesëdhjetë vjeçe, nuk ka rëndësi nëse ke pasur fëmijë apo jo.

Do të jesh akoma nëna: e nënës, babait, hallës së mbetur vetëm, qenit apo maces së rrjepur që ke marrë në rrugë.

Dhe nëse nuk është e gjithë kjo, ti do të jesh nëna jote. Sepse me kalimin e viteve do të kesh mësuar të kujdesesh për një trup që më në fund e do, duke u bërë gjithnjë e më e papërsosur vetëm në sytë e të tjerëve.

Kujt i intereson nëse gjysma e garderobës ka përmasa të gabuara.

E rëndësishme është që kur ngrihesh shpina mos të kërcasi shumë, që kur prek gjoksin të mos ndjesh topa dhe menstruacionet më në fund të bëhen problem për të tjerët.

Në moshën pesëdhjetë vjeçe, ti dëshiron lirinë.

E lirë të thuash jo, e lirë të qëndrosh me pizhame gjithë të dielën, e lirë të ndihesh bukur për veten dhe jo për të tjerët.

E lirë të ecësh vetëm: ata që të duan do të vazhdojnë me ty, të tjerët s’duhet të të interesojnë.

Do të jesh e lirë të këndosh me zë të lartë në makinën tënde, edhe nëse dukesh keq në semafor.

Nuk do të kesh më të dhëna të klasës për të kontrolluar ose biseda të nënave për të duruar.

Do të kesh ëndrra si në të njëzetat dhe do t’i kërkosh perëndisë kohë për të realizuar më shumë.

Do të jesh zhveshur për meshkujt që ke dashur dhe pasiguritë që të kanë bërë të dridhesh.

Dhe tani, pikërisht tani që ke ngrënë gjysmën e jetës me kafshata të mëdha dhe me nxitim, do të gjesh dëshirën për të shijuar ngadalë gjithë sheqerin dhe kripën e ditëve që ke përballë.