Haris Vongli: Kur të jem mërzitur…

Kur të jem mërzitur

E të kem ikur,

Për të të pritur

Do t’më gjesh me diellin,

Përballë gjoksit tim do jetë shtrirë ai

I nxehtë e i kuq – plot dritë e jetë

Dhe mua ulur do t’më gjesh

Me lot e të qeshura malli

Në lokalin prej druri

Ku dy akulloret paguam

Si të ishin xhevairë

Dhe t’i nuk ma prishe kurrë,

Gjithsesi,

Se ti kurrë s’ma prishe ndonjëherë

Dhe prandaj e di se do t’vish

Aty ku dallgët e larta përplasen

Mbi gjirin e gjërë e të thellë

Sa fund-deti –

Sa tërë bota udhëtim me ty.

Do të pres gjysmë e zhveshur

Me tërë pjesët e turpit tim që ti i do

Me tërë pjesët e shpirtit tim që ti i kërkon

Në heshtje e me fjalë

Me fisnikëri e plot nerv e detaj

Aty do të të pres

Ku të kam dashur si ditën e parë,

Diellit ulur përballë.

Në çdo cep të botës.