Odise Kote: Kripa duhet të jetë vërtet diçka e shenjtë…

Prej më të thellës histori që shkapërcen t’ardhmen, përtej,

me kujdes vdektari, ndërsa ujërat, pyjet e malet shungullojnë.

Kur shirat e egër që pështjellojnë rrjedhat e qeta pellazgjike

të lumenjve, me ngjarje të sulmuara paqësisht nga ëndrrat e reja,

që derdhen e kacafyten nëpër rrymat e brendësive ikanake.

Ngrihet si gjithnjë pak para zgjimit, Hyu i tokës dhe i qiellit,

me një lot që rrokulliset në faqe, për të zgjedhur vendin

ku do të hidhen hapat e sigurtë, sipas zakonit të të verbërve,

sepse kripa duhet të jetë vërtet diçka e shenjtë, përderisa

gjendet brenda lotit të njeriut dhe në thellësi të deteve…