Cikël poetik nga Rexhep Polisi

U trembën pulbardhat

E ikën fluturim

Mbi liqenin e trëndafilave

Të egër,

E tash

Nga dhembja

Qajnë mëngjeset,

Gjithë trishtim…

* * *

Nëse më ikën si fllad ndër duar

Unë bëhem erë dhe të arrij,

Nëse më vjen si vesë mëngjesi

Bëhem borë e aty shkrij…

Një qershizë e brishtë buzë rruge

Paska çelur pa pritur muajin maj,

Lodrojnë petalet në ditën e murrme,

Unë s’di pse ndjehem si i zënë në faj…

Harruar në shkresat mbi tavolinë,

Më ikën ditët krejt pa kuptuar…

Sot kjo qershizë më solli freskinë

E një stine që më kish munguar…

* * *

Ti vëren buzëqeshjen e çiltër në fytyrë

Dhe thua, “sa lumturi buron brenda tij”,

Por s’mund ta dish se dallgët në shpirt

Përplasen dhimbshëm me mënxyrë…

Ikën kërrusur nga pesha e dhembjes,

Ai që ti e sheh çdo çast fytyrëbleruar

Dhe askush nuk i kushton vëmendje,

As dielli s’ia ngroh shpirtin robëruar.