Jorida Satka: U shemb qyteti ynë

U shemb qyteti ynë,

rrënojat na mbyllën në një pus,

fytyrat tona në hije…

Gjithmonë kishim dashur të ishim të lirë.

Natë…

Fytyra të ftohta akulli dhe akull,

disa të vdekur e disa të gjallë.

Përqafimi i butë ndizte të gjitha dritat,

kur prekeshin flokët…

Nuk do të të shoh në mëngjes?

Nuk do të të shoh natën vonë…

Duhet të largohemi nga drita që të jetojmë…

U shemb dhe pusi ynë…

Në rrënoja dy duar zgjaten që lirinë e fjalës ofrojnë…