Viktor Zhusti, letër publike për regjizoren Beqo

E dashur Jonida!

Kur dy mendje, në distancë kontinentale, kanë dhe ruajnë brenda vetes të pa shlyer të njëjtën ëndërr, vetëm dashuria dhe pasioni mund ta mbajnë gjallë e të pashuar zjarrin në shpirtrat e tyre. Dhe kur, pas kaq e kaq vjet ndarjeje, pas “fjalës së dhënë”, vjen çasti që gjithçka të marrë formë e dritë, nuk mund të shpjegohet ndryshe, veç se “u puqet ylli”.

Shumë vjet më parë, shfaqëm adhurimin e përbashkët për “Mbretin Lir”, por ndërmjetësuan largimet, pandemia, jeta në shtete e probleme të ndryshme, që fashitën gjithçka.

Dhe, ndërsa po bëhesha gati të të këndoj motivin “besën, moj që s’e tret dheu, vall’ ç’e bëre, ku e çove”, më erdhi, çuditërisht papritur, lajmi i madh!

Është rol i ëndërruar nga çdo aktor i moshës së tretë. Është ndër rolet më të komplikuara, me mbingarkesë të jashtëzakonshme vokale dhe emocionale, që vështirë se gjendet i dytë, ne repertorin shekspirian.

Çdo rol, e bën aktorin të vuajë e djersijë, Liri, të çmend e të rraskapit. Çdo ditë me të në skenë, nuk është provë, por ndeshje dhe çdo shfaqje, betejë rraskapitëse. Dhe, të gjitha i kaluam bashkë, besuam fort tek njeri-tjetri dhe me modesti e përkushtim, besoj ia dolëm.

Sa e mundëm te Madhin dhe të Marrin Mbret, do të na gjykojnë artdashësit, kolegët, kritika, ndërsa më duhet të pohoj se, për mua, ka qenë një pervojë e çmuar dhe një dhuratë e mrekullueshme e TEATRIT METROPOL, në këtë vit moshe, të njëjtë me të 80-at e Mbretit!

Asgjë nuk do ish e mundur të arrihej pa kujdesin dhe përkushtimin e gjithë kolegëve, ansamblit krijues dhe ekzekutues te Metropolit, të cilët i falenderoj me mirënjohje, për ndihmën e pakursyer. Kurse për ju, e nderuara regjizore, shumë e shumë falenderime, përgëzime e përqafime!

Dashuri e respekt!

——————————————————