Dea Toçi: ÇELSI I KOHËS

Çelsin e kohës do doja në duar

por sot, tani, mos të pres më gjatë,

të kthehem dhe njëherë në kohën e shkuar,

jeta t’më japë “Rivendosje në afat”.

Të kthehem pas me krejt ç’kam jetuar

sfida, dështime, humbje e pasiguri,

rropatje tentativash prej nisjes dështuar,

por kurrë kokëpërulur, as rob në liri.

Çelsi i kohës t’më kthejë në vegjëli

atje ku asgjë s’dhemb e as vret,

ku shpirti fluturon çdo çast në liri

se s’di ç’do jetojë, nuk di se ç’e pret.

Të kthehem dhe njëherë pa ndjerë fundin,

mëngjesi i ri çdo herë pa pengje niste,

ku ëndrrat syhapur çdo natë vidhnin gjumin,

jo gjumin ta lusje një ëndërr të të sillte.

Më ktheni dhe njëherë tek vajza e vogël

të fshij çdo plagë që shpirti mban mbuluar,

e sigurt më e fortë do i kthehesha botës…

Çelsin e kohës po ta kisha në duar.